រងចុកចាប់រហូតដល់អវសាន
ជំពូក១០
ដោយនរោត្ដម សីហនុ
ប្រែសំរួលក្រៅផ្លូវការដោយ សុទ្ធ ប៉ូលីន
និច-សុនជួយសង្គ្រោះលន់-នល់, ការបោកបញ្ឆោតនៃ
កម្មវិធីរបស់ពួកខ្មែរក្រហម, ម៉ៅគាំទ្រពួកហ៊្វុង
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី8.វិច្ឆកា 2014.ម៉ោង
10:00
សេចក្តីសន្យាដ៏ល្អៗរបស់ពួកខ្មែរក្រហម ក៏ដូចតែសេចក្តីសន្យាដ៏អស្ចារ្យៗ របស់ពួកយៀកកុង ទៅកាន់ប្រជាពលរដ្ឋរបស់ពួកគេដូច្នោះដែរ បន្ទាប់ពីបីបួនឆ្នាំនៃជីវិតពិសោធន៍ទៅ ក៏បានលេចឡើងជាការគួរអោយខកចិត្តខ្លាំងណាស់ ជាពិសេសចំពោះ ពួកខ្មែរក្រហម,ការអនុវត្តន៍នៃជីវិតពិសោធន៍បែបដូចនេះ បានទទួលលទ្ធផលជាទីចុងចប់ទៅ នូវសោកនាដកម្មដ៏ពោរពេញដោយថ្លុកឈាម ដ៏មហាសែនអាម៉ាស់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃមនុស្សជាតិ។ ចំពោះរឿងនេះ អ្វីៗដែលនៅសល់សំរាប់ Jean Lacouture, Jacques Decornoy, នរោត្តម សីហនុ, ប៉ែន នុត និងសំរាប់ជនបរទេសនិងខ្មែរអែទៀតជាច្រើន ដែលចិញ្ចឹមសេចក្តី សង្ឃឹមទាំងស្រុងថា ប្រទេសកម្ពុជានឹងមានអនាគតភ្លឺស្វាង ដោយសារពួកខ្មែរក្រហម ដែលមានជួន មុមម្នាក់នៅក្នុងនោះ ដែលអ្នកផងថ្លែងកោតសរសើរ គឺនៅសល់តែការទទួលខ្លួនខុសតែប៉ុណ្ណោះឯង, ដែលទោះជាយ៉ាងណាក៏វាមិនអាចជួយសង្គ្រោះស្រុកខ្មែរអោយរស់ឡើងវិញបានដែរ, ដោយហេតុថា វិនាសកម្មនៃប្រទេសនេះ វាបានចារដោយព្រហ្មលិខិតរួចស្រេចទៅហើយ តាំងតែពីថ្ងៃ១៨មិនា១៩៧០មកម៉្លេះ។
ដើម្បីបញ្ចប់វគ្គនេះ ដែលសរសេរឡើងសំរាប់បំផុស “ព្រឹត្តិការណ៍ធំៗ” ទាក់ទងនឹងខែឧសភា១៩៧០, ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំ សូមបង្ហាញដល់មិត្តអ្នកអាន នូវនយោបាយផ្ទាល់ខ្លួន ដែលខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំបានរៀបរៀងអំពីថ្ងៃ ២០ឧសភា ១៩៧០នៅទីក្រុងប៉េកាំង។
២០ ឧសភា- គឺជាទិវាមួយដែលមានតំលៃប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏ពិតប្រាកដ ទោះសំរាប់ចលនាតស៊ូនៅប្រទេសកម្ពុជាក្តី រឺក៏សំរាប់ប្រទេសចិនប្រជាមានិតក្តី។ តាំងពីថ្ងៃម្សិលមិញម៉្លេះ, នៅទីក្រុងប៉េកាំងក៏ដូចនៅទីកន្លែងដទៃទៀតទាំងអស់នៅប្រទេសចិន, ប្រជាពលរដ្ឋចិនទាំងមូលត្រូវបានគេបំផុសបំផុល ចិត្តគំនិត អោយមានគោលជំហររឹងប៉ឹង ក្នុងប្រការជួយគាំទ្រប្រជាជាតិខ្មែរ និងអោយមានការស្អប់ខ្ពើមចំពោះចក្រពត្តិនិយមនៃសហរដ្ឋអាមេរិក។
តាំងពីថ្ងៃទី១៦ឧសភាមកម៉្លេះ តាំងពីពេលរសៀលរហូតដល់រាត្រីធ្លាក់, ប្រជាពលរដ្ឋទាំងប្រុសទាំងស្រីរាប់រយពាន់នាក់ បានដើរចំរុះខ្មួលខ្មាញ់នៅតាមដងវិថីសំខាន់ៗនៃរដ្ឋធានី។ ពួកគេបានស្រែកអំពាវនាវ អំពីការស្អប់របស់ពួកគេចំពោះ “ចក្រពត្តិនិយមអាមេរិកាំង” ហើយនិងការគាំទ្ររបស់ពួកគេចំពោះប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលទទួលរងគ្រោះដោយការឈ្លានពាន។
នៅព្រឹកស្អែកឡើង ថ្ងៃទី២០ឧសភា, មនុស្សប្រមាណជាង១លាននាក់ បានមកហូរហៀរចូលពេញនៅទីកន្លែងទៀនអាន់មេន។ មុននឹងចេញបង្ហាញខ្លួន មកទីកន្លែងវេទិកាធំដែលធ្វើពីថ្មចាក់បេតុង ហើយដែលមានកំពស់កំពរយ៉ាងសង្ហារគ្របសង្កត់មកលើទីកន្លែងដ៏ល្បីល្បាញនេះ លោកប្រធានម៉ៅ សេទុង ដែលអមដោយមិត្តរួមអាវុធជិតស្និទ្ធជាងគេបំផុត, លោកសេនាប្រមុខលិន-ពាវ និងលោករដ្ឋមន្ត្រីទី១ ជូអេនឡាយ, បានទទួលខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំយ៉ាងរាក់ទាក់ជាទីបំផុតអស់ចំនួនកន្លះម៉ោង។ សំដីសំដៅទាំងប៉ុន្មាន ដែលលោកបាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំ ជាការជាក់ច្បាស់ណាស់ គឺនិយាយឡើងសំរាប់លើកទឹកចិត្តខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំ ដែលកំពុងតែធ្លាក់ស្រុតចុះយ៉ាងខ្លាំង អោយមានជំនឿឡើងវិញ ទៅលើវាសនាអនាគតនៃមាតុប្រទេសរបស់ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំ។
ទាក់ទងនឹងកាស៊ីណូនៅទីក្រុងភ្នំពេញ, លោកប្រធានម៉ៅបានថ្លែងមកកាន់ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំដូច្នេះថា “ប៉ុន្មានថ្ងៃចុងក្រោយនេះពួក លន់-នល់បានធ្វើការវាយប្រហារសម្ដេចយ៉ាងខ្លាំងក្លា ព្រមទាំងបន្តុះបង្អាប់សម្ដេចអំពីរឿងកាស៊ីណូ។ តាមយោបល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ, ខ្ញុំយល់ឃើញថា សម្ដេចបានធ្វើចំណាត់ការត្រឹមត្រូវដោយយកប្រាក់ចំនូល មកទប់ទល់ការចំណាយនៅក្នុងកងទ័ព និងក្នុងកិច្ចការពារជាតិ។ រឿងអស់ទាំងនេះ វាគ្រាន់បើជាងការពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើជំនួយអាមេរិកាំងផងដែរ ដែលប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ ហើយដែលមានលក្ខណៈចង្រៃឧត្បាតសំរាប់ឯករាជជាតិរបស់ព្រះអង្គ។ (កកន សម្ដេចសីហនុជឿថា លោកប្រធានម៉ៅ-សេទុងនិយាយពីរឿងយកលុយកាស៊ីណូមកចិញ្ចឹមកងទ័ពនេះ ជាមធ្យោបាយសំរាប់តែលើកទឹកចិត្តទ្រង់តែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះសម្ដេចសីហនុខ្លួនអែងក៏យល់ថា ការយកប្រាក់ពីកាស៊ីណូមកចិញ្ចឹមកងទ័ពនេះ ពុំមែនជាចំណាត់ការត្រឹមត្រូវឡើយ។)
លោកប្រធានម៉ៅ បើទោះជាមានចំណាស់ទន់ជ្រាយខ្លាំងណាស់ទៅហើយ បើប្រៀបធៀបនឹងទ្រង់ទ្រាយរបស់លោកក្នុងទសវត្ស៦០ នៅតែមានគំនិតភ្លឺស្វាង និងប្រាជ្ញាវាងវៃ ហើយនៅមានចំនូលចិត្តខាងនិយាយកំប្លែងស្ងួត។ ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំបានថ្លែងអំណរគុណចំពោះជំនួយដ៏សំបើមរបស់លោកប្រធានចំពោះចលនាតស៊ូដ៏ក្មេងខ្ចីរបស់យើង។ លោកបានឆ្លើយមកខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំវិញថា “ជាពិសេសសូមសម្ដេចកុំអរគុណពួកយើងធ្វើអ្វី! គឺពួកយើងទេប្រទេសចិន ដែលត្រូវអរគុណសំដេច, ពីព្រោះអាវុធរបស់យើង ប្រាក់កាសរបស់យើង ដែលផ្តល់អោយប្រជាពលរដ្ឋតស៊ូនៅប្រទេសកម្ពុជា មិនមានតំលៃអ្វីសំខាន់ទាល់តែសោះ បើប្រៀបធៀបនឹងពលិកម្មដ៏មហាអស្ចារ្យនៃប្រជាពលរដ្ឋនេះ ដែលស្ថិតនៅជួរមុខនៃខ្សែប្រយុទ្ធតទល់ នឹងចក្រពត្តិអាមេរិកាំង។ គឺពលរដ្ឋខ្មែរ, ពលរដ្ឋវៀតណាម, ពលរដ្ឋលាវដែលបង្ហូរឈាមខ្លួនអែងក្នុងប្រយុទ្ធនេះ ពុំមែនយើង ដែលជាជនជាតិចិននោះទេ។ ហើយគឺពួកយើងនេះអែង ដែលបានទទួលយកផលចំណេញ ពីជោគជ័យរបស់លោកអ្នក, នេះបានហៅថា ការនិយាយគ្នាដោយស្មោះត្រង់ និងសុចរិត! ចំណែកលោកសេនាប្រមុខលិន-ពាវវិញ, បុរសម្នាក់មាឌតូចល្អិត ស្គមហើយស្ងួតសោះកគ្រោះ, កាលពីព្រឹកថ្ងៃនោះ, ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំបានក្រលេកមើលទៅឃើញគាត់ទំនងដូចជាជនស្រវឹងម្នាក់, ហើយដែលម្តងម្កាល បានបង្អាក់លោកប្រធានម៉ៅ ដើម្បីស្រែកឆ្កាដៃឆ្កាជើងជេរសហរដ្ឋអាមេរិក ព្រមទាំងបានផ្តល់ដល់ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំ នូវសេចក្តីធានាអះអាងទាំងស្រុង ដែលគ្មានរង្គោះរង្គើ នៃការគាំទ្ររបស់ប្រទេសចិន និងក្រុមយោធារបស់លោក រហូតទៅដល់ជោគជ័យជាទីបញ្ចប់។ លោកបានបញ្ជាក់ប្រាប់ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំថា លោកនឹងមិនយកថ្លៃថ្នូរអ្វីឡើយ ពីជំនួយច្រើនមុខច្រើនយ៉ាង ដែលផ្តល់អោយហ៊្វុង-គ្រុងរបស់ពួកយើង ហើយដែលចលនា និងរដ្ឋាភិបាលនេះ មិនត្រូវញញើតញញើមសោះឡើយ នឹងស្នើសុំ ចំពោះប្រទេសចិន នូវអ្វីៗទាំងអស់ ដែលចលនាតស៊ូរបស់យើងមានសេចក្តីត្រូវការ។
លោករដ្ឋមន្ត្រីទី១ ជូ-អេនឡាយ ដែលជាមនុស្សមានបញ្ញាល្អិតល្អន់ ស្ងាត់ស្ងៀម ហើយមានសេចក្តីគោរពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះលោកប្រធានម៉ៅ ដែលបើកមាត់និយាយស្តីសំរាប់តែឆ្លើយចំពោះចំនុចខ្លះៗ ដែលលោកប្រធានបានចោទសួរ និងដើម្បីថ្លែង សរសើរកិច្ចការកសាងជាតិជាទូទៅនៃខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំនៅកម្ពុជា ចន្លោះឆ្នាំ១៩៥៣ និង១៩៦៩។ លោកជូ-អេនឡាយបានថ្លែងទៅកាន់លោកប្រធានម៉ៅថា គឺជាការមួយគួរអោយសោកស្តាយពន់ពេក ដែលកិច្ចការកសាងជាតិទាំងអស់នេះ បានត្រូវបញ្ចប់ដោយកំហុក ដោយសារតែពួកក្រុមរដ្ឋប្រហារនៅភ្នំពេញ, ដោយលោកបានបន្ថែមថា “ដោយបាន យល់ស្គាល់ប្រទេសជាច្រើននៅក្នុងតតិយលោក លោកមានលទ្ធភាពធ្វើសេចក្តីបញ្ជាក់ថា នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់សម្ដេច សីហនុ ប្រទេសកម្ពុជាបានបោះជំហានជឿនលឿនទៅមុខក្នុងកិច្ចកសាងជាតិ ជាងប្រទេសដទៃទៀតភាគច្រើន ដែលកំពុងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកការរីកចំរើន ។
មិត្តជូ-អេនឡាយរបស់ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំ ក៏បានឆ្លៀតឱកាសពេលនោះ ហើយគាត់តែងតែឆ្លៀតឱកាសជានិច្ច រហូតដល់សេចក្តីស្លាប់របស់គាត់ ដើម្បីធ្វើមេធាវីការពារឧត្តមគតិខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំដោយសេចក្តីស្មោះស្ម័គ្រ នៅចំពោះមុខប្រជាពលរដ្ឋរបស់គាត់ក្តី នៅចំពោះមុខពួកជនបរទេសក្តី ជាពិសេសនៅចំពោះមុខពួកអនាគតមិត្តភក្តិអាមេរិកាំងរបស់គាត់) រឺនៅចំពោះមុខពួកមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមក្តី។ ពីថ្ងៃនេះតទៅ ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបានឡើយ នូវអ្វីៗដែលគាត់បានធ្វើចំពោះខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំ។ បើយើងវិលត្រលប់មកកិច្ចប្រជុំមេទីងដ៏មហាសំបើម នៅថ្ងៃទី២០ ឧសភា ១៩៧០, នៅទៀន-អាន់មេន, ការបង្ហាញខ្លួនរបស់ លោកប្រធានម៉ៅ ជាមួយនឹងខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំនៅខាងស្តាំ ហើយនិងលោកលិន-ពាវនៅខាងឆ្វេង ដោយមានបន្ទាប់មកទៀត នូវវត្តមានរបស់លោកជូ-អេនឡាយ បានធ្វើអោយពួកប្រជាពលករចិនប្រមាណជាង១លាននាក់ ទះដៃខ្ទរខ្ទារដូចសំលេងរន្ទះ ព្រមទាំង បានបញ្ចោញសំរែកហ៊ោកញ្ជៀវអ៊ឺងកងដ៏យូរលង់។
គេឃើញវត្តមានក្រុមភ្នាក់ងារទូត ហើយនិងពួកអ្នកតំណាងសារពត៌មានបរទេស ពួកក្រោយនេះមានចំនួនតិចតួចណាស់នៅទីកន្លែងវេទិកាធំនោះ។ បន្ទាប់ពីសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់លោកប្រធានម៉ៅ, ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំក៏បានទទួលកិត្តិយសដ៏ពិសេសពិសាល គ្មានពីរ សំរាប់ជនបរទេស, គឺត្រូវបានអនុញ្ញាតអោយថ្លែងសង្កថាពីលើមហាវេទិកានោះផងដែរ។
ដើម្បីបញ្ចប់វគ្គនេះ ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំ សូមសេចក្តីអនុញ្ញាតធ្វើការផ្សាយទាំងស្រុង នូវអត្ថបទដ៏មហាសំខាន់ចំពោះមុខប្រវត្តិសាស្ត្រ នៃសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់លោកប្រធានម៉ៅ-សេទុង នៅថ្ងៃទី២០ ឧសភាឆ្នាំ១៩៧០ ជាអត្ថបទដ៏មហាសំខាន់, ខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំ សូមបញ្ជាក់ ពីព្រោះថា ផ្ទុយពីអំនួតក្តុងក្តាំងរបស់លោកនិចសុន កាលពីថ្ងៃទី១ ឧសភា ១៩៧០, សេចក្តីប្រកាសរបស់លោក ម៉ៅសេទុងនៃថ្ងៃទី ២០ ឧសភា១៩៧០ គឺជាចំនុចផ្តើមដំបូង ដែលឈានទៅរកជោគជ័យដ៏មហាអស្ចារ្យនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតុចិន ទៅលើសហរដ្ឋអាមេរិក និងទៅលើសហភាពសូវៀត, នៅប្រទេសកម្ពុជា, ដោយការកាន់កាប់ក្តោបក្តាប់ អំណាចពីសំណាក់ពួកខ្មែរក្រហមនៅក្នុងប្រទេសនៃខ្ញុំព្រះករុណាខ្ញុំ នៅថ្ងៃទី១៧មេសា១៩៧៥ ពលរដ្ឋទាំងឡាយនៃពិភពលោក, ចូររួបរួមគ្នាឡើង ដើម្បីកំទេចពួកឈ្លានពានអាមេរិកាំង និងខ្ញុំកញ្ជះរបស់វា!។
ម៉ៅ-សេទុង ២០ ឧសភា ១៩៧០
នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ, វាមានសន្ទុះកាន់តែខ្ពស់ឡើងក្នុងកំពស់កំពរនៃពិភពលោកតែម្តង នៃការប្រយុទ្ធតស៊ូប្រឆាំង នឹងចក្រពត្តិនិយមអាមេរិកាំង និងពួកក្រុមបរិវារ ដែលចេះតែបង្កើតសង្គ្រាមឈ្លានពានគ្មានឈប់ឈរ, ម៉្លោះហើយក្រុមប្រជាពលករ ក៏តែងតែប្រើវិធីនៃសង្គ្រាមបដិវត្តន៍ ដើម្បីយកជ័យជំនះទៅលើពួកឈ្លានពាន។ គ្រោះថ្នាក់នៃការផ្ទុះសង្គ្រាមពិភពលោកថ្មីមួយទៀត នៅតែមានជានិច្ច ហើយពលរដ្ឋនៅពិភពលោកទាំងមូល ត្រូវតែរៀបចំខ្លួនអោយហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែនៅក្នុងពេលសព្វថ្ងៃនេះ,នៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល ទំនោរដ៏សំខាន់ជាងគេបំផុត, គឺបដិវត្តន៍។
ពួកឈ្លានពានអាមេរិកាំង ដោយមិនអាចដណ្ដើមយកជោគជ័យបាន នៅក្នុងសង្គ្រាមវៀតណាមនិងលាវ ក៏បានរៀបចំបង្កើតអោយមានរដ្ឋប្រហារប្រតិកិរិយានៃពួកក្រុមបនលន់ នល់ សិរិមតៈ, ដោយបានបញ្ជូនកងទ័ពខ្លួន ដោយអិតអៀនខ្មាស់ទៅប្រទេសកម្ពុជា ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមទំលាក់គ្រាប់បែកឡើងវិញទៅលើវៀតណាមខាងជើង ដែលជាហេតុបណ្ដាលអោយមានការតស៊ូ ដោយសេចក្តីក្តៅក្រហាយនៃពលរដ្ឋទាំងបីនៅឥណ្ឌូចិន។ ខ្ញុំសូមគាំទ្រយ៉ាងកក់ក្តៅ នូវគោលគំនិតតស៊ូរបស់សម្ដេចនរោត្តម សីហនុ, ប្រមុខរដ្ឋនៃប្រទេសកម្ពុជា, ប្រឆាំងនឹងចក្រពត្តិនិយមនិងពួកខ្ញុំកញ្ជះរបស់វា។ ខ្ញុំសូមគាំទ្រយ៉ាងកក់ក្តៅនូវសេចក្តីថ្លែងប្រកាសរួមនៃប្រជាពលរដ្ឋឥណ្ឌូចិន ខ្ញុំសូមគាំទ្រការបង្កើតរដ្ឋាភិបាលរួបរួមជាតិកម្ពុជា ដែលស្ថិតនៅក្រោមការដឹកនាំនៃរណសិរ្សរួបរួមជាតិកម្ពុជា។ ដោយរឹតចំណងឯកភាពនេះអោយរឹងប៉ឹង, ដោយជួយឧបត្ថម្ភគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយដោយបន្តសង្គ្រាមតស៊ូប្រជាប្រិយមួយអោយបានយូរអង្វែង ប្រជាពលរដ្ឋឥណ្ឌូចិនទាំងបី នឹងអាចគ្របសង្កត់ទៅលើសេចក្តីទុកលំបាកគ្រប់យ៉ាង ព្រមទាំងអាចកញ្ឆក់ដណ្ដើមយកជោគជ័យបានទាំងស្រុង។ ចក្រពត្តិនិយមអានេរិកាំង នៅពេលដែលពួកគេធ្វើការពិឃាតរង្គាល នៅអែបរទេស, ពួកគេក៏បានសំលាប់ពួកស្បែកសនិងពួកស្បែកខ្មៅ នៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួនឯងផងដែរ។ អំពើហឹង្សារបស់ និចសុន ក៏បានព្រួសអោយចេញអណ្ដាតភ្លើងសន្ធោសន្ធៅ ក្តៅគគុកនៃចលនាបដិវត្តន៍ប្រជាពលករនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ ដោយមានវីរភាពក្នុងការតស៊ូប្រយុទ្ធ ប្រជាពលរដ្ឋអាមេរិកាំង នឹងក្លាយទៅជាអ្នកឈ្នះ រីអែការគ្របសង្កត់នៃលទ្ធិហ្វាស៊ីស្សនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ក៏នឹងបានទទួលបរាជ័យយ៉ាងពិតប���រា���ដ។ នេះជាជំនឿដ៏មុតមាំរបស់ខ្ញុំ។
រដ្ឋការនិចសុនកំពុងតែត្រូវវាយប្រហារដោយសេចក្តីលំបាកច្រើនមុខច្រើនយ៉ាង ទោះនៅក្នុងផ្ទៃក្នុងក្តី ទោះមកពីខាងក្រៅក្តី រដ្ឋការនេះកំពុងមានអនាធិបតេយ្យវក់វី ហើយមិនសូវមានចំណងមិត្តភក្តិជាមួយនឹងពិភពខាងក្រៅនោះទេ។ ចលនាប្រជាពលករដែលធ្វើការប្រឆាំង នឹងការឈ្លានពានអាមេរិកាំងនៅប្រទេសកម្ពុជា កំពុងតែរាលដាលពាសពេញពិភពលោកទាំងមូល។ មិនបានដប់ថ្ងៃផង បន្ទាប់ពីចេញរូបរាងឡើង, រាជរដ្ឋាភិបាលរួបរួមជាតិកម្ពុជា បានត្រូវប្រទេសដទៃទៀតចំនួនក្បែរម្ភៃទៅហើយ ធ្វើការទទួលស្គាល់។ សង្គ្រាមតស៊ូនៃពលរដ្ឋវៀតណាម លាវ និងកម្ពុជា តទល់នឹងការឈ្លានពានអាមេរិកាំង ហើយនិងដើម្បីជាអាយុជីវិតរបស់ជាតិ កំពុងតែស្គាល់សភាពការណ៍ប្រសើរឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ការតស៊ូប្រយុទ្ធនៃយោធា បដិវត្តន៍នៃពលរដ្ឋនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍, ការប្រយុទ្ធនៃពលរដ្ឋនៅកូរ៉េ, ជប៉ុនហើយ និងប្រទេសអាស៊ីដទៃទៀត តទល់នឹងការរស់នៅឡើងវិញនៃយោធានិយមអាមេរិកាំង ដែលប្រព្រឹត្តឡើងដោយក្រុមប្រតិកិរិយាអាមេរិកាំង, ជប៉ុន, ការតស៊ូនៃពលរដ្ឋប៉ាឡេស្ទីន ហើយនិងប្រជាពលរដ្ឋអារ៉ាប់ដទៃទៀត តទល់នឹងពួកឈ្លានពានអាមេរិកាំង- អ៊ីស្រាអែល, ការតស៊ូប្រយុទ្ធនៃពលរដ្ឋអាស៊ី អាហ្វ្រិក និងអាមេរិកឡាទីន (ខាងត្បូង) ដើម្បីធ្វើការរំដោះប្រជាជាតិ ព្រមទាំងការតស៊ូបដិវត្តន៍នៃពលរដ្ឋនៅអាមេរិកខាងជើង នៅអឺរ៉ុប និងអុសសេអានី ប្រជាជននៃកោះសមុទ្រ អូស្ត្រាលី, ញូសេឡិន, ហាវ៉ៃ៘ កំពុងតែមានការរីកធំឡើងយ៉ាងខ្លាំងក្លា។ ប្រជាពលរដ្ឋចិនគាំទ្រយ៉ាងរឹងប៉ឹង ពលរដ្ឋអិណ្ឌូចិនទាំងបីនិងពលរដ្ឋដទៃទៀតនៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល នៅក្នុងការប្រយុទ្ធ តស៊ូបដិវត្តន៍រៀងៗខ្លួន តទល់នឹងចក្រពត្តិនិយមអាមេរិកាំង ហើយពួកខ្ញុំកញ្ជះរបស់វា។
ចក្រពត្តិនិយមអាមេរិកាំងមានលក្ខណៈដូចជាយក្ស, ក៏ប៉ុន្តែតាមការពិត វាគ្រាន់តែជាខ្លាក្រដាសតែប៉ុណ្ណោះ, ហើយវាកំពុងតែរើបំរះប្រទ្រុះប្រទ្រះយ៉ាងគួរអោយអស់សង្ឃឹម។ គិតអោយបានវែងឆ្ងាយទៅ តើមាននរណាខ្លាចនរណាទៀតក្នុងពេលសព្វថ្ងៃនេះ? គឺមិនមែនពលរដ្ឋវៀតណាម, លាវ, កម្ពុជា, ប៉ាឡេស្ទីន, ពលរដ្ឋនៃប្រទេសអារ៉ាប់ទាំងឡាយ និងពលរដ្ឋនៅទីកន្លែងផ្សេងៗ ទៀតក្នុងពិភពលោកនោះទេ ដែលត្រូវភ័យខ្លាចនឹងចក្រពត្តិអាមេរិកាំង, គឺចក្រពត្តិអាមេរិកាំងទៅវិញទេ ដែលត្រូវភ័យខ្លាច នឹងពលរដ្ឋនៃពិភពលោក។ អោយតែមានការរំជើបរំជួលអ្វីតែបន្តិចបន្តួច, ចក្រពត្តិនេះតែងតែមានការភ័យញ័រញាក់ស្លន់ស្លោ។ មានព្រឹត្តិការណ៍ច្រើនណាស់ដែលជាភស្តុតាងបង្ហាញថា គោលជំហរត្រឹមត្រូវតែងត្រូវបានទទួលសេចក្តីគាំទ្រទូលំទូលាយ, ចំណែកអែគោលជំហរអយុត្តិធម៌វិញ ពុំសូវបានទទួលការគាំទ្រសោះឡើយ។ ប្រទេសទន់ខ្សោយមួយអាចយកជ័យជំនះ ទៅលើប្រទេសខ្លាំងមួយបាន ហើយប្រទេសមួយតូច អាចមានលទ្ធភាពឈ្នះប្រទេសមួយធំ។ ពលរដ្ឋនៃប្រទេសមួយដ៏តូច នឹងអាចយកជ័យជំនះយ៉ាងពិតប្រាកដ ទៅលើការឈ្លានពាននៃប្រទេសមួយដ៏ធំ, ប្រសិនបើពួកគេហ៊ានងើបឡើងប្រយុទ្ធតស៊ូ កាន់អាវុធនៅដៃហើយទទួលកាន់កាប់វាសនានៃប្រទេសរបស់ខ្លួនអែង។ នេះហើយគឺជាច្បាប់នៃប្រវត្តិសាស្ត្រ ។
ពលរដ្ឋពិភពលោក, ចូររួបរួមគ្នាឡើង ដើម្បីកំចាត់ពួកឈ្លានពានអាមេរិកាំង និងខ្ញុំកញ្ជះរបស់វា!