រឿងរសាត់តាមកម្ម
ដោយ ហាក់ ឆៃហុក
©រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង
****************************************
៧ - ស្រីអើយៗស្រី
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី3.មករា 2016.ម៉ោង 9:34
ចូលចិត្តក្បត់ប្ដី | អប្រីយ៍អ្វីម្ល៉េះ | កាលប្រពន្ធខ្លួន |
ក៏យ៉ាងដូច្នេះ | អីលូវប្រទះ | ស្រីអាសទៀតហើយ។ |
ជួយសង្គ្រោះគេ | កម្មក្រាសចូលផ្ទេរ | ទុក្ខទ្វេគ្មានស្បើយ |
ជីវិតរង់ចាំ | ចាំគ្មានចំលើយ | បងលាពៅហើយ |
រសាត់តាមកម្ម ។ |
អធ្រាត្រស្ងាត់ សព្វសត្វចូលនិន្រ្ទាអស់ លោកគ្រូពេទ្យសែនមេត្តា បុរសអភ័ព្វស្នេហាដូចជាកុសលដែរ ដេកសន្ធឹងសន្ធៃរង់ចាំមើលដំណើរប្រពន្ធ ត្រលប់មកពីរដើរលេងជាមួយសារីវិញដោយដួងភ័ក្រ្តស្រពាប់ស្រពោន។ បញ្ជាក់អាការទុក្ខកប់ក្នុងសន្ទះបេះដូងលោកគ្រូអោយឃើញច្បាស់។ រលាយអស់រលើងហើយ វិមានស្នេហ៍ដែលលោកគ្រូខំថែមកជាយូរឆ្នាំ។ ចន្ទីក្បត់ចិត្តលោកគ្រូពេទ្យយ៉ាងអាក្រក់ជួរជាតិ ទោះជាលោកគ្រូក្រើនរំលឹកដាស់តឿនយ៉ាងណាក៏ដោយ ចន្ទីមិនព្រមយកត្រចៀកផ្អៀងស្ដាប់មធុរសវាចារបស់លោកគ្រូឡើយ។ ចង់ដើរ ចង់ដេក រឺ ទៅណាមកណាយប់អធ្រាត្រធំ ស្រេចនៅលើក្បាលចិត្តនាងបញ្ជា។ រាត្រីនេះក៏ដូចរាត្រីមុនៗដែរ ដល់លោកគ្រូពេទ្យត្រូវដេកបង្ហូរទឹកភ្នែករង់ចាំដំណើរប្រពន្ធ។ សូររថយន្តមកឈប់ពន្លត់ម៉ាស៊ីនមុខផ្ទះ។ លោកគ្រូពេទ្យក្រោកស្ទុះឈ្ងោកមើលតាមស្លាបព្រិល ដោយរាត្រីនេះជារាត្រីខ្នើត លោកគ្រូឃើញចន្ទីប្រពន្ធសំលាញ់បើកទ្វាររថយន្តចេញ ហើយអោនថ្ពាល់ទៅអោយសារីថើបជញ្ជក់មាត់គ្នារបៀបបារាំង អស់ពេលមួយសន្ទុះ ទើបនាងលើកដៃគ្រវីជាសញ្ញាលាឈានជើងឡើងកាំជណ្ដើរផ្ទះ ដូចនៅអាលោះអាល័យ នឹង សហាយមិនចង់ចាកឃ្លាត។
ចន្ទីច្រានទ្វារបន្ទប់ចូលមក គ្រវាត់ការបូបស្បែកទៅលើកូនតុតូច។ នាងប្រាសខ្លួនដេកទាំងសំលៀកបំពាក់ក្នុងឈុតរាត្រីរលាស់ស្បែកជើងកែងចោទឃ្ទាតទៅប៉ះជញ្ជាំងលឺបាំង! ហើយក៏យកដៃគងថ្ងាស ដេកមើលទៅលើពិដានគ្មានរវល់អើពើ នឹង ប្ដីដែលដេកបើកភ្នែករង់ចាំដំណើរនាងបន្ដិចបន្ដួចឡើយ។ លោកគ្រូពេទ្យអភ័ព្វស្នេហ៍ ដកដង្ហើមធំខំប្រឹង បិទភ្នែកសំងំអោយលក់ ដើម្បីបំភ្លេចភាពដ៏សែនឈឺចាប់ក្នុងដួងចិត្តអំបាញ់មិញអោយរសាយបាត់ពីដួងអារម្មណ៍។ តែទោះជាខំបិទយ៉ាងណាភ្នែកកម្មនេះមិនព្រមលក់សោះ។ ទីបំផុតលោកគ្រូក៏ដាច់ចិត្តសួរទៅចន្ទីថា៖
- - ចន្ទី . .! អូនមកពីណាបានជាមកដល់ផ្ទះយប់ជ្រៅម្ល៉េះ?
- - ចាស! ខ្ញុំមកពីដើរលេង
- ចន្ទីឆ្លើយសោះកក្រោះទៅលោកគ្រូពេទ្យយ៉ាងខ្លីដូចរិស្សីកំបុកចុង។
- - អូនអីលូវដើរលេងយប់ជ្រុលបន្តិចហើយ បងសូមអង្វរអូនអោយលះបង់ការកំសាន្តនេះចោលចេញខ្លះបានទេ ?
- ចន្ទី បែរខ្វាប់មកសំលក់ដាក់ប្ដី នាងនិយាយតបទៅលោកគ្រូពេទ្យវិញដោយវាចាគំរោះគំរើយថា
- - ពេលនេះខ្ញុំឆ្លើយប្រាប់បងមិនទាន់បានទេ! ខ្ញុំងងុយគេងណាស់! មានអ្វីយើងទុកនិយាយគ្នាស្អែកចុះ
- ថាហើយ នាងក៏បែរខ្លួនមកវិញទាញភួយគ្រលុំជិតក្បាលមិនអោយប្ដីសាកសួរអ្វីបានទៀត។ លោកគ្រូពេទ្យហេតុតែមិនដាច់អាល័យពីចំណងស្នេហ៍ប្រពន្ធ ក៏ខំលើកដៃទៅអោបគេ តែចន្ទីច្រានចេញបើកមុខស្ដីគំហកអោយទៀត។
- - មិនដឹងជាអោបស្អីទេ! ក្ដៅបែកញើញស្ទើរប្រកាច់! បើចង់អោបម្ដេចក៏មិនអោបខ្នើយទៅ
- ស្ដាប់ចុះ! នេះហើយសំដីស្រីមានសាហាយ ប្ដីអោបសុទ្ធតែក្ដៅសុទ្ធតែងងុយដេក បើប៉ះសហាយវិញដេកចំខែងអោយគេលួងលោមលូកកកាយបាយបិណ្ឌបាយបាត្រតាមចិត្ត។
- - អូនចន្ទីអីលូវ! ខុសពីអូនចន្ទីប្រពន្ធបងឆ្ងាយណាស់ តើហេតុអ្វីដែលបណ្ដាលអោយចិត្តអូនវិបរិតយ៉ាងដូច្នេះ?
- - ហ៊ឺ! (ចន្ទីស្រែកគ្រហឹម) អោយល្មមៗ បានហើយណាបងមេត្តា ពេលនេះខ្ញុំមិនត្រូវការស្ដាប់សំដីអត់ខ្លឹមសាររបស់បងអែងទេ
- ទោះជាយ៉ាងនេះ លោកគ្រូនៅតែមុខក្រាស់ប្រឹងនិយាយតទៅទៀត
- - អូនចន្ទីពីដើមមិនចេះដើរលេងយប់! មិនចេះប្រើពាក្យគំរោះគំរើយដាក់ប្ដីសោះអីលូវ
- - ខំនិយាយដល់ណាទៀតបងមេត្តា! ម៉ោងពីរម៉ោងបីទៅហើយ មិនទុកពេលអោយគេបានដេកសំរាកផងទេរឺយ៉ាងម៉េច ?
កាលបើចន្ទីប្រើសំដីធំៗ ស្ទើរទៅជាសំលេងស្រែកលោកគ្រូពេទ្យខ្លាចខ្មាសគេ ទីបំផុតក៏ទ្រាំនៅស្ងៀមទាំំងខ្លោចផ្សា។ ការរអាក់រអួលក្នុងគ្រួសារ រវាងលោកគ្រូពេទ្យ នឹង ចន្ទីកាន់តែមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរឡើងៗ ជាលំដាប់។ ចន និង កល្យា ណនឹកអាណិតលោកគ្រូពេទ្យខ្លោចថ្លើមប្រមាត់ តែក៏មិនអាចជួយអ្វីកើត ក្រៅពីលួចអង្គុយសំរក់ទឹកភ្នែកប៉ុណ្ណោះ។ ចន បានដឹងច្បាស់ថាចន្ទីលបមានសហាយស្មន់ជាមួយសារី នរៈនឹកទៅដល់អតីតភាពពីបួនឆ្នាំមុខ ភ្លើងកំហឹងក៏ឆាបឆេះសន្ធោសន្ធៅពេញក្នុងអោរា អ្នកចង់តែសំលាប់អាសត្វនរក មីសត្វនរកនេះអោយផុតពូជពីក្នុងលោក។ តែចិត្តមួយធ្វើអោយនឹកឃើញថា នេះវាជារឿងរបស់អ្នកក្រៅខ្លួន មិនត្រូវការឈឺឆ្អាលអ្វីអោយហួសពីការគួរទេ ណាមួយទុក្ខទោសរបស់អ្នកក៏នៅជ្រងោមិនទាន់រលប់បាត់ស្នាមនៅឡើយ។
មួយខែដែលប្រកបទៅដោយស្រមោលទុក្ខ ក៏បានរំលងផុតទៅទៀត។ ថ្ងៃនេះ ហេតុការណ៍ផ្ទះលោកគ្រូពេទ្យសែនមេត្តាដែលគ្មានអ្នកចាប់ភ្លឹក នឹកស្មានថា កើតឡើងក៏ស្រាប់តែកើតមានឡើង។ ចន្ទីលួចរត់ចេញពីផ្ទះតាមសារី ហើយបានលួចប្រមូលប្រាក់កាសមាសពេជ្រក្នុងទូដែកយកទៅអស់រលីង។ លោកគ្រូពេទ្យ កាលត្រលប់មកពីព្យាបាលជម្ងឺអ្នកស្រុកវិញ បានទទួលដំណឹងនេះលោកគ្រូក៏ទៅជាខូចចិត្តលែងស៊ីបាយទឹក គិតតែផឹកស្រា ជួនសើចជួនយំដូចមនុស្សវិកលចរិត។ ពេលយប់ស្ងាត់ មនុស្សក្នុងផ្ទះដេកលក់ស្កប់ស្កល់អស់ទៅហើយ លោកគ្រូនៅអង្គុយជ្រងុកមុខរូបថតចន្ទីដែលដាក់តាំងលើក្បាលគ្រែដេក។ និយាយរអ៊ូសៗទៅរករូបថត រួចហើយក៏ចាក់ស្រាផឹក ផឹកទាល់តែរលើងពីបាតដប ហាក់ដូចជាទឹកសុរាគ្មានជាតិស្រវឹងអ្វីបន្ដិចបន្តួចសោះ។
ឱ! ស្រី ចិត្តនាងអ្វីក៏ប្រែប្រួលឆាប់ម្ល៉េះ! ហា! ហា! ហា! ទឹកចិត្តស្រីនឹកឃើញគួរអោយអស់សំណើចមែន... ក្នុងលោកយើងនេះ នរណាទៅជឿចិត្តស្រីបាន ចិត្តស្រីរេដូចចុងស្រល់ត្រូវខ្យល់បោកបក់! អ្នកណាហ៊ានជឿចិត្តស្រី អ្នកនោះត្រូវស្លាប់... វាចារវើរវាយតែម្នាក់អែងអស់ចិត្តអស់ចង់ ហើយលោកគ្រូពេទ្យក៏ចាក់ស្រាផឹកតទៅទៀត។ ផឹកអស់មួយកែវថែមមួយកែវ ផឹកទាល់តែស្រវឹងដួលដេកក្បែរជើងគ្រែក្នុងគ្រានោះ។ ទុក្ខសោករបស់លោកគ្រូពេទ្យ ក៏ដូចជាទុក្ខសោករបស់ចនអែដែរ។ ចនមានសេចក្ដីកង្វល់ជាខ្លាំងដោយមិនអាចរកផ្លូវដោះ ស្រាវវិថីជីវិតដ៏អាប់អួរ របស់លោកអ្នកមានឧបការគុណគេបាន។ ចំណែកកល្យាណមិនបាច់និយាយឡើយថានាងពិបាកចិត្តចំពោះរឿងបងប្រុសនាងប៉ុណ្ណា? មាណវីម្ងៃៗអង្គុយសំកុក យំអាណិតបង ស្ទើរតែនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សខូចសតិម្នាក់ទៅទៀត។ នាងយល់ច្បាស់ថាបងនាងមិនអាចរស់ខ្វះរូបចន្ទីបានទេ ទោះចន្ទីក្បត់ប៉ុណ្ណឹងហើយបងនាងក៏ត្រូវការអោយនាងវិលមកវិញជានិច្ច។ ល្ងាចនេះនាងក្រលេកឃើញចន អង្គុយសំកុកសុបសៅក្រោមដើមជម្ពូចំហៀងផ្ទះ ស្រស់ស្រីក៏ដើរទៅជិត។ ចនបែរមកឃើញញញឹមស្ងួតដាក់នាងបន្តិច។
- - កល្យាណ! ណាវីគេងលក់ហើយរឺ?
- - ចា៎! គេងហើយបង
- - ចុះលោកគ្រូ?
- - បងមេត្តាផឹកស្រានៅក្នុងបន្ទប់ … អីលូវគាត់ស្ទើរក្លាយទៅជាមនុស្សវិកលចរិតទៅហើយ!
- វាចាចប់ តំណក់ទឹកភ្នែកពីរតំណក់ក៏ហូរតាមប្រឡាយថ្ពាល់នារី
- - បងអាណិតលោកគ្រូណាស់អូន! ហេតុតែគាត់ចិត្តមិនដាច់ពីលោកស្រី! ទោះបីលោកស្រីធ្វើអំពើអាក្រក់យ៉ាងនេះក៏ដោយ លោកគ្រូក៏នៅតែស្រែកនឹកដើមរកទៀត . . ហ៊ឺ …!
- - ពិតហើយបង បងមេត្តាគាត់ចិត្តមិនដាច់ពីបងចន្ទីទេ តែបងចន្ទីចិត្តដាច់ពីគាត់អាក្រក់សែនអាក្រក់!
- ចនមុខក្រៀម
- - រឿងប្រពន្ធផិតប្ដី វាជាផ្លូវរបស់ព្រហ្មលិខិតគូសអោយយើងមកពីអតីតជាតិទេអូន! ក្នុងលោកយើងនេះនៅមានច្រើនណាស់បុរសដែលត្រូវទទួលផលអាក្រក់ពីប្រពន្ធដូចយ៉ាងលោកគ្រូ
- - បងជួយគិតអូនផងមើល? តើយើងត្រូវជួយបងមេត្តាដោយវិធីណា៎ ?
- ចន នៅស្ងៀមរកគិតមួយសន្ទុះ ក៏ឆ្លើយទៅសង្សារថា
- - មានតែផ្លូវម្យ៉ាងទេ! គឺខបងត្រូវទៅតាមយកខ្លួនលោកស្រីចន្ទីមកប្រគល់អោយលោកគ្រូវិញណា៎អូន
- - បងដឹងកន្លែងគាត់នៅរឺ ?
- - បងសង្ឃឹមថាអាចរកឃើញ! លោកស្រីនឹងសារីមិនទៅណាឆ្ងាយពីភ្នំពេញទេ ។
- កល្យាណ មុខដែលក្រៀមស្រពោនអំបាញ់មិញត្រលប់ជាមនាស្នាមញញឹមបន្តិចឡើងវិញ
- - បងចន ...! បងប្រញាប់រៀបចំដំណើរទៅរកតាមបងចន្ទីភ្លាមៗ
- - មិនអីទេអូន! បងនឹងទៅព្រឹកស្អែក
ពេលនោះ លឺសូរតូងតាងគ្រុងគ្រាំងលេចចេញពីបន្ទប់លោកគ្រូពេទ្យ សង្សារទាំងពីរក៏ផ្អាកការសន្ទនា នាំគ្នារត់សំដៅទៅកាន់កន្លែងសូរសព្ទមួយរំពេច។ ព្រឹកស្អែកឡើង ចនធ្វើដំណើរទៅភ្នំពេញដោយមិនបានប្រាប់លោកគ្រូពេទ្យអោយដឹងទេ។ ជនឃាតករ ខំដើរស៊ើបរកចន្ទី និង សារីគ្រប់ច្រកល្ហកទាំងថ្ងៃទាំងយប់។ មិនយូរប៉ុន្មានគេក៏តាមដានសារី និង ចន្ទីជាប់ ហើយដឹងច្បាស់ថាអ្នកទាំងពីរសព្វថ្ងៃសំណាក់នៅសណ្ឋាគារ (លិមិនសួស្ដី) នៅខាងជើងផ្សារធំថ្មី។ ថ្ងៃមួយខណដែលសារី និង ចន្ទីមកពីដើរលេងចូលបន្ទប់ចាក់សោរ។ កំពុងលួងលោមប្រលោមស្នេហ៍អាសអាភៀសទាំងថ្ងៃភ្លឺក្រលែត។ ចនក៏ឡើងតាមហើយឈ្ងោកមើលទៅក្នុងបន្ទប់សោរ។ ភាពដែលគេឃើញខណ:នេះ វាមិនខុសពីសភាពសោភ័ណប្រពន្ធគេនឹងសាហាយ ដែលគេបានបាញ់សំលាប់កាលពីបួនឆ្នាំមុនឡើយ។ ជនឃាតករ ដកកាំភ្លើងគូជីវិតដែលគេយកជាប់ខ្លួនមករហូតតាំងពីបួនឆ្នាំមុន លើកភ្ជង់មាត់ត្រែតាមប្រលោះរន្ធសោរប្រុងប្រហាជីវិតអ្នកទាំងពីរអោយបាត់បង់ តែអ្នកទន់ដៃស៊កកាំភ្លើងចូលក្នុងអាវវិញ ពេលនេះអ្នកមិនត្រូវសំលាប់ចន្ទីទេ។ គឺអ្នកត្រូវយកចន្ទីទៅប្រគល់អោយលោកគ្រូពេទ្យ ជាគោលបំណងដែលអ្នកត្រូវបំពេញ ដើម្បីតបស្នងករុណាទិគុណដ៏ធំលើសលប់របស់អ្នកមានឧបការគុណធ្ងន់ក្នុងជីវិត។ ចនខំប្រឹងប្រមូលកំលាំងពលំធាក់ទ្វារបន្ទប់អស់ទំហឹង។
- - គ្រាំង! ក្រាក …!
- ទ្វារបន្ទប់ទ្រាំនឹងទំងន់ជើងមិនបានក៏របើកឃ្វាំង។ ចន្ទីភិតភ័យអៀនខ្មាសប្រញាប់យកកំរាលពូកមករុំកាយដែលអាក្រាត។ ចំណែកសារី ដៃកាន់ឡេវខោប្រុងប្រលេះចាត់ការក៏ទៅជាភាន់ភាំងឈរទ្រឹង ទាល់តែចនដើរចូលមកជិត ទើបភ្ញាក់ស្មារតីស្រែកថា ៖
- - ចន... ចន. អែងចូលមកនេះប្រាថ្នាអ្វី ?
- - ហា! ហា! ហា! (ចនសើចហើយដើរចូលទៅជិតទៀត) អញមកនេះ ដើម្បីយកឈាមក្បាលដ៏ខ្មៅក្រខ្វក់មិនស្គាល់បងមិនស្គាល់ប្អូនរបស់អាអែងចេញ
- សារី ភិតភ័យមុខស្លឺតស្លាំងដូចមាន់គ្រៀវ តែមិនដឹងរត់គេចទៅខាងណាផុត ក៏ខំកំលាចិត្តខ្លួនអែងអោយក្លាហាន ស្រែកគំរាមទៅចនថា
- - ហ៊ឺះ! អាចន! អញមិនខ្លាចអែងទេ ថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃស្លាប់របស់អែងហើយ
និយារួច សារីក៏លោតទៅដាល់ចនទាំងកំរោល តែចនដឹងខ្លួនមុនប្រុងប្រយ័ត្នស្រេចក៏គេចខ្លួន បណ្ដាលអោយសារីខុសបំណងជ្រុលអាត្មាទៅមុខ។ ចនងាកមកសងជំងឺចិត្តមួយជើងស្ដាំចំពាក់កណ្ដាលកញ្ចឹងក រួចវ័ធអាឆ្វេងផ្ទប់ទៅទៀត សារីក៏ដួលដេកលើកំរាលអិដ្ឋ បែកមាត់ចេញឈាមសន្លប់បាត់ស្មារតីលែងក្រោកមកសំដែងវិទ្ធទៀតរួច។ ចន្ទី ឆ្លៀតពេលគេកំពុងប្រវាយប្រតប់គ្នាស្លៀកសំពត់ពាក់អាវអោយបានស្រួលបួលឡើងវិញ។ ចំណែកចន កាលបើឃើញគូសត្រូវសំងំ ដេកលក់ដាស់លែងក្រោកហើយ ក៏បែរមកមើលមុខចន្ទី ដោយក្រសែភ្នែកឃោរឃៅក្រហមដូចរងើកភ្លើង។ ជនកំសត់សួរទៅស្រីកាកីថា៖
- យ៉ាងម៉េចលោកស្រី! សប្បាយចិត្តទេបានមកដេកនៅជាមួយសាហាយ ហ៊ឺះ! លោកស្រីមានរូបស្អាតប្រៀ បបាន នឹង នាងទេពអប្សរ! តែចិត្តគំនិតលោកស្រីវិញថោក! ថោកជាងឆ្កែក្រោមផ្ទះទៅទៀត! ឆ្កែគេចិញ្ចឹមអោយបាយស៊ី វាចេះនៅស្រលាញ់ម្ចាស់! តែលោកស្រីវិញអត់ចេះស្រលាញ់ប្ដីទេ! លោកស្រីជានារីមានតណ្ហាក្រាស់អាក្រក់ជួរជាតិ លោកស្រីជានារីដែលកើតឡើងមកសំរាប់តែបង្អាប់កិក្តិយសនារីទូទៅ លោកស្រី!… ខ្ញុំមិនដឹងប្រៀបលោកស្រីទៅ នឹង អ្វីអោយសមទេ បើតាមប្រលោមលោកសាស្រ្តាស្លឹករិតបូរាណ លោកស្រីគឺប្រាកដជានាងកាកី នាងល្អតែខាងក្រៅ ដូចផ្លែល្វា នាងទេពអប្សរច្រលំភព។
ពាក្យជេរច្រាសឆ្អេះត្មះតិះដៀលរបស់ចន ប្រៀបបាននឹងទឹកមន្តដ៏សក្ដិសិទ្ធ រោគឆ្កួតតណ្ហាបានដកឃ្លាតចេញអស់ពី ខួរក្បាលចន្ទីហើយ។ អីលូវនាងយល់នូវកំហុសខ្លួនអែងនាងនឹកអាណិតប្ដី ហើយក៏នឹកខ្លាច ចនដែលនាងធ្លាប់តែស្ដីអោយដូចបាវបំរើកាលពីមុន។ ស្ត្រីឆ្កួតតណ្ហាលូនទៅសំពះទាបបាទជើងចននិយាយទាំងយំសស្រាក់ថា៖
- - ខ្ញុំពេលនេះដឹងខ្លួនខុសហើយចន សូមចនអាណិតអភ័យទោសអោយខ្ញុំផង ធ្វើម្ដេចវាជាកម្មរបស់ខ្ញុំ …!
- ចនលើកចន្ទីអោយអង្គុយលើគ្រែ កំហឹងឆាបឆួលអំបាញ់ម៉ិញរលាយអស់ទៅវិញខ្លះហើយ គេនិយាយទៅកាន់នាងដោយសំលេងធម្មតាថា៖
- - តើលោកស្រីជ្រាបទេ? អំពើដែលលោកស្រីប្រព្រឹត្តហួសមកហើយនេះ ធ្វើអោយលោកគ្រូពេទ្យលោកកើតទុក្ខរីងរៃដោយសារលោកស្រីប៉ុណ្ណា! បើលោកស្រីយល់ថាខ្លួនខុស ត្រូវតែលោកស្រីត្រលប់ទៅគៀនស្វាយជាមួយ ខ្ញុំអីលូវនេះ
- - ចាស ចន ខ្ញុំព្រមទៅតាមហើយ (ចន្ទីនិយាយទាំងនៅទឹកភ្នែក) ពេលនោះទោះជាបងមេត្តាដាក់ទុក្ខទោសខ្ញុំដល់ថ្នាក់ណាក៏ដោយ ខ្ញុំពេញចិត្តទទួលផលកម្មអាក្រក់នេះទាំងអស់។
- - បើអិចឹង! សូមអញ្ជើញលោកស្រី
- ចននាំចន្ទីចុះមកក្រោមសណ្ឋាគារ ហើយជួលតាក់ស៊ីភ្នំពេញព្រៃវែងដាក់ចន្ទីទៅគៀនស្វាយភ្លាមក្នុងគ្រានោះ។ និយាយពីសារី កាលបើដឹងខ្លួនឡើងវិញក៏នឹកភ័យក្រោយប្រញាប់ប្រញល់លាងមុខ លាងមាត់បំរុងចុះទៅក្រោម តែពេលនោះភ្នែកគេក្រលេកទៅឃើញ អត្តសញ្ញាណបណ្ណដែលមានរូបប្រាសាទគូសឆ្នូតទទឹង។ សារីអោនទៅរើសយកមកក៏ស្រាប់តែភ្ញាក់ បើកភ្នែកធំៗ ឧទានចេញមក ៖
- - យី! កាត្រលោកអនុសេនីត្រីសោមកុសល? អូ! ចនហ្នឹងគឺជាកុសលហើយ។ សារីឈរភាំងមួយសន្ទុះ ដូចជារករឿងអ្វីមួយដែលកប់បាត់ក្នុងខួរក្បាលជាយូរឆ្នាំ បន្ទាប់មកគេក៏ងក់ក្បាលញញឹមនិយាយខ្លាំងៗ ចេញមកថា ៖
- - អូ! វាហ្នឹងហើយតើ ការសែតប្រកាសអោយរកចាប់ខ្លួនក្នុងបទសំលាប់នមុស្សដោយចេតនា តែប៉ុណ្ណេះអញបានសងសឹកវិញហើយអាចន ហា! ហា! ហា!។
- សារីប្រញាប់រត់ចុះមកខាងក្រោម បើករថយន្តទៅប្ដឹងក្រុមព្រះនគរបាលជាតិជាបន្ទាន់។ ចន នាំចន្ទីប្រគល់អោយលោកគ្រូពេទ្យវិញ ពេលនោះលោកគ្រូពេទ្យកល្យាណបានចេញមកទទួលចន្ទីនៅមុខផ្ទះ។ ស្រីភ្ញាក់ខ្លួន យំគឃូរត់ទៅ អោបបាទជើងប្ដីនិយាយសុំទោសជុំរះវាចាអន្ដឺតអន្ដក់ថា៖
- - អូនខុសហើយបង! អូនជាស្រីអាក្រក់! ស្រីក្ងោកមាសពេលនេះអូនព្រមទទួលទុក្ខទោសពីបងគ្រប់យ៉ាងសូមបងដាក់ទុក្ខទោសលើប្រពន្ធក្បត់ចុះ…ធ្វើម្តេចអូនជ្រុលខុសរួចទៅហើយថ្ងៃមុខអូនសូមសន្យាថា នឹងប្រែចិត្តគំនិត លែងប្រព្រឹត្តអំពើថោកទាបក្បត់ប្ដីរបៀបនេះទៀតជាដាច់ខាត។
- គ្រូពេទ្យលើកចន្ទីក្រោកឈរ ប្រឹងញញឹមទាំនៅស្នាមសោកសៅ
- - ក្រោកឡើងចន្ទី … បងសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលអូនភ្ញាក់កំណើតយល់នូវកំហុសរបស់ខ្លួនអែង បងមិនដែលតាំងចិត្តនឹកប្រកាន់ រឺ ខឹងនឹងអូនទេ មានតែអូនទេតើខឹងបង ហើយរត់ចោលបង !
- - បងមេត្តាយំរឺ ?
- - ត្រូវហើយអូនបងយំ! យំព្រោះត្រេអរដោយបានឃើញអូនភ្ញាក់ខ្លួន … ទឹកភ្នែកនេះគឺជាទឹកភ្នែកនៃសេចក្ដីសុខរបស់បងណា៎អូន!
- វាចាចប់ លោកគ្រូពេទ្យក៏បែរទៅចាប់ដៃចន និង កល្យាណម្នាក់ម្ខាង អោយមកឈរប្រឈមមុខគ្នា ហើយលោកមានប្រសាសន៍ថា
- - ថ្ងៃនេះខ្ញុំត្រេកអរណាស់ ព្រោះពន្លឺជីវិតរបស់បង ត្រូវបានភ្លឺឡើងវិញ ហើយបងដឹងទៀតថា អូនទាំងពីរលួចស្រលាញ់គ្នា ពេលនេះបងមិនរារាំងដំណើរស្នេហាអូនទាំងពីរទេចន! ចនចាប់ដៃកល្យាណទៅ ជាសញ្ញាសុភមង្គលក្នុង ជីវិតតទៅពេលអនាគត ។
- ចន លូកដៃទៅចាប់កដៃកល្យាណតាមបញ្ជាលោកគ្រូពេទ្យ។ ក្រសែចក្ខុ និង ក្រសែចក្ខុ បានឆ្លុះចាំងចំគ្នាសារជាថ្មីម្ដងទៀត។ ម្នាក់សុទ្ធសឹងសង្ឃឹមញញឹមទុកថាខ្លួនគេ នឹង បានរស់នៅជាប្ដីប្រពន្ធជាមួយគ្នា ប្រកបទៅដោយសេចក្ដីសុខក្នុង ពេលខាងមុខនេះពុំខាន។
អនិច្ចា! ផលកម្មនៅតាមមកផ្តន្ទាឈ្នានិសមិនចេះអស់មិនចេះហើយ។ ខណ:ដែលសង្សារទាំងពីរប្រាណបានទទួល សេចក្ដីសុខតែក្នុងរយ:ពេលដ៏ខ្លីនោះ។ រថយន្តហ្សឺបរបស់ក្រុមព្រះនគរបាលជាតិ ដែលស្ថិតនៅក្រោមកិច្ចបញ្ជាលោក អធិកា��� វណ្ណណារា មិត្តចាស់របស់ជនឃាតករដែលទើបផ្លាស់មកពីខេត្តពោធិសាត់ ក៏រត់មកឈប់ស្ងៀមនៅមុខផ្ទះលោកគ្រូពេទ្យសែនមេត្តា។ ភ្នាក់ងារក្រុមព្រះនគរបាលជាតិរត់ស្រទៅហ៊ុំព័ទ្ធចន តែចនយល់គ្រោះអាសន្នមកដល់ខ្លួន អ្នកក៏ហួតកាំភ្លើងឡើងភ្ជង់ រេទៅភ្នាក់ងារទាំងអស់គ្នា ធ្វើអោយលោកគ្រូពេទ្យមេត្តា ចន្ទី និង កល្យាណដែលមិនបានដឹងរឿងហេតុពីមុន មានសេចក្ដីតក់ស្លុតភិតភ័យជាខ្លាំង។
- - គ្នាយើងកុំចូល! ថយ ក្រោយអោយអស់មក!
- លោកអធិការស្រែកប្រាប់ទៅភ្នាក់ងារ រួចខ្លួនលោកក៏ដើរតំរង់ទៅរកមុខកាំភ្លើងចនដោយអិតតក់ស្លុត។
- - កុសលអែងចង់បាញ់ខ្ញុំរឺ ?
- លោកវណ្ណ ណារ៉ា សួរ
- - ខ្ញុំនឹងបាញ់គ្រប់គ្នាដែលចូលមកប្រាថ្នាចាប់ខ្ញុំ
- លោកគ្រូពេទ្យ អត់ទ្រាំងឿងឆ្ងល់មិនបាន ក៏សួរទៅលោកអធិការថា
- - ចន! គេមានរឿងអ្វីលោក ?
- លោកអធិការ បែរទៅ ងក់ក្បាលគោរពដល់លោកគ្រូពេទ្យបន្តិច ទើបមានប្រសាសន៍ថា៖
- - បាទ នេះមិនមែនឈ្មោះចនទេ គឺឈ្មោះសោម កុសល អ្នកទោសបទឧក្រិដ្ឋកាលពីរបួនឆ្នាំមុន
- - អូ! ហ្នឹងរឺលោកកុសល ?
- លោកគ្រូពេទ្យអុទាន។
- លោកអធិការដើរចូលទៅជិតកុសលបន្តិចទៀត លោកមានប្រសាសន៍ដោយសំលេងទន់ភ្លន់ថា៖
- - កុសលសូមមិត្តកុំចង់តស៊ូនឹងខ្ញុំធ្វើអ្វី! ចូរមិត្តប្រគល់ខ្លួនអោយរាជការមក យើងធ្វើខុសត្រូវហ៊ានទទួលខុស
- - ទេ! ពេលនេះខ្ញុំគ្មានមិត្តជាមួយលោកប៉ូលិសទេ បើខ្ញុំជាមិត្តលោក ម្តេចក៏លោកតាមមកចាប់ខ្ញុំយ៉ាងដូច្នេះ។
- ពេលនេះ កុមារីណាវីមិនដឹងចេញមកពីលេងកន្លែងណាឃើញប៉ូលីសឈរហ៊ុំព័ទ្ធចាប់ឳពុក ក៏យំហ៊ូស្ទុះរត់ទៅអោបជើងនិយាយយ៉ាងគួរអោយសង្វេគក្នុងដួងចិត្តថា
- - ប៉ា! កុំព្រួយប៉ូលីស លោកអុំប៉ូលីសអើយកុំបាញ់ប៉ាណាវីអី ប៉ាណាវីមិនមែនជាចោរទេ ?
- លោកគ្រូពេទ្យឃើញទិដ្ឋភាពដ៏សែនខ្លោចផ្សាដូច្នេះក៏អត់ទ្រាំទប់ទឹកភ្នែកពុំបាន ។
- - កុសល! ចូរប្អូនប្រគល់ខ្លួនអោយរាជការចាប់ចុះ! ច្បាប់គង់រកយុត្តិធម៌អោយអូនបានជាមិនខាន បងនៅខាងក្រៅចាំជួយតស៊ូក្ដីអោយអូន ហើយអាណិតណាវី! គ្នាកំព្រាម្ដាយផង។
- កុសល កាន់កាំភ្លើងឈរស្ងៀមមិនវាចា។ លោកធអិការ ឈ្លៀតអោកាសនេះនិយាយពន្យល់លួងលោមជនឃាតករទៀតថា ៖
- មិត្តអែងមើលនុ៎ះន៎! សូម្បីតែក្មេងតូចមួយវាក៏ចេះស្រលាញ់ឳពុក ចុះមិត្តជាអ្នកអោយកំណើតដល់វាម្តេច ក៏មិនចេះស្រលាញ់វាផង? ត្រូវមិត្តដឹងថា បើមិត្តស្លាប់ពេលនេះ គឺស្លាប់យ៉ាងមនុស្សកំសាក មិនមែនស្លាប់ដោយក្លាហានទេ អ្នកណាចិញ្ចឹមកូនអោយ? ទៅពេលអនាគត តើគ្នានឹងវេទនាយ៉ាងណា? កំព្រាម្ដាយហើយត្រូវកំព្រាឳពុកទៀត។ នៅមុខតុលាការមិត្តឆ្លើយក្នុងការធ្វើឃាតកម្ម ចំពោះប្រពន្ធ និង សាហាយអោយឃើញច្បាស់ថា ដោយមកពីហេតុអ្វីទៅ? បើមិត្តមានហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ មិត្តអាចបានទទួលការសំរាលទុក្ខទោសពីតុលាការខ្លះជាពុំខាន បើមិត្តមិនហ៊ានអោយគេចាប់បញ្ជូនទៅតុលាការកាត់ទោស គឺ មិត្តជាអ្នកខុស ខុសអស់មួយជីវិត។ កុសល ទន់ចិត្តនឹកអាណិតកូនទំលាក់កាំភ្លើងបោះចោលទៅលើស្មៅ សំរូតខ្លួនចុះមកអោបថើបបុត្រីទាំងហូរហៀរទឹកភ្នែក។
- - ណាវីកូនមាសពុក កូននៅជាមួយលោកអុំចុះណា៎! កូនកុំយំ ថ្ងៃណាមួយប៉ាគង់បានវិលមកជួបមុខកូនវិញជាពុំខាន។
- កុសល ក្រោកឈរមើលទៅលោកគ្រូពេទ្យ ចន្ទី និង កល្យាណ ដោយក្រសែចក្ខុអាលោះអាល័យមិនចង់ចាកឃ្លាត។
- - លោកគ្រូលោកស្រី ខ្ញុំបានបំពេញភារៈតបស្នងសងគុណលោកទាំងពីររួចហើយ ពេលនេះខ្ញុំសូមអោយលោកទាំងពីរអាណិតណាវីកូនខ្ញុំផង កល្យាណឈប់យំសោកទៅអូន បណ្ដោយបងរសាត់តាមកម្មមួយគ្រាសិនចុះបើ យើងជាគូព្រេង នឹង គ្នាពីជាតិមុន បងព្រាត់ទៅនេះមិនមែនព្រាត់ស្លាប់អែណាអូន!
- - បងចន !
- - កល្យណ ស្រែកហៅឈ្មោះកុសលបានតែមួយមាត់ ក៏ដួលសន្លប់បាត់ស្មារតីក្នុងពេលនោះទៅ។ រីអែកុមារីណាវី ក៏ទៅអោបជើងឳពុកយំ និយាយអង្វរទៅលោកអធិការ វណ្ណណារ៉ាដោយវាចាគួរអោយអាណិតថា ៖
- - លោកអុំប៉ូលិស កុំចាប់ប៉ាណាវីយកទៅណា៎ ប៉ាណាវីអត់មែនចោរលួចអីវ៉ាន់គេទេ សូមលោកអុំប៉ូលិសអាណិតលែងប៉ាទៅ ។
- ផុតពីពោលពាក្យអង្វររកក្រុមប៉ូលិស កុមារីអភ័ព្វក៏បែរមកវាចាជាមួយអូវពុកម្ដងថា ៖
- - ប៉ាអង្វរអុំប៉ូលិសទៅកុំអោយចាប់ ប៉ាកុំទៅណាចោលណាវីណា៎ ប៉ាឈប់ស្រលាញ់ណាវីហើយរឺ? ប៉ាអើយ . . . ណាវីស្រលាញ់ប៉ា… ហើយអាណិតប៉ាណាស់។
- ទឹកភ្នែកឃាតករ ស្រក់ព្រូចុះម្ដងទៀត។ អ្នកអោនថើបកូនព្រមទាំងអង្អែលស្រាលៗ ហាក់ដូចជាមិនចង់ឃ្លាតចេញឆ្ងាយសោះ ។
- - ណាវីកូនសំលាញ់ប៉ាតែមួយអើយ កូនឈប់យំសោកទៅ លោកអុំប៉ូលិសមិនបានចាប់ប៉ាយកទៅធ្វើបាបទេ កូនទ្រាំខ្វះរូបប៉ាមួយគ្រាជាមួយមីងយ៉ាន លោកអុំប្រុសលោកអុំស្រីសិនចុះ! បើសំណាងផលបុណ្យប៉ាមាន ប៉ាគង់វិលមកជួបមុខណាវីកូនសំលាញ់ប៉ាវិញមិនខាន កូនឈប់យំទៅណា៎កូនណា៎ ប៉ាមិនចង់ឃើញកូនយំអីចឹងទេ
- កុសលនិយាយចប់ លោកអធិការក៏តឿនឡើងថា៖
- - ប៉ុណ្ណឹងបានហើយកុសល.! ចូរមិត្តខំកាត់ចិត្តកាត់ថ្លើមខ្លះទៅ ធ្វើម្តេចវាជាកម្មផលរបស់យើងចៀសមិនរួច
- - សូមមិត្តនាំខ្ញុំទៅចុះ ខ្ញុំក៏គ្មានកិច្ចការនិយាយផ្តែផ្ដាំអ្វីទៀតដែ
- ថាហើយ ជនឃាតករក៏លើកដៃទៅអោយភ្នាក់ងារក្រុមព្រះនគរបាលដាក់ខ្នោះ។ លោកគ្រូពេទ្យ សែនមេត្តា ដឹងថាកុសល សឹងត្រូវគេនាំទៅហើយ លោកក៏ខំប្រឹងមានប្រសាសន៍ផ្ដែផ្ដាំជាលើកចុងក្រោយ៖
- - ប្អូនកុសល! ចូរប្អូនខំតាំងចិត្តសតិអារម្មណ៍អោយស្ថិតជាប្រក្រតីណា៎? ប្អូនឆ្លើយសារភាពតាមរឿងពិតចុះទោសរបស់ប្អូន នឹងត្រូវតុលាការបន្ធូរបន្ថយអោយខ្លះមិនខាន បងនៅខាងណេះ នឹងខំតវ៉ាក្ដីអោយអូនទាល់តែផុត សមត្ថភាព!។
- - បាទលោកគ្រូ !… ខ្ញុំបាទត្រេកអរណាស់! សូមលោកគ្រូអាណិតជួយថែរក្សាកូនស្រីខ្ញុំបាទ និង អាណិតជួយសង្រ្គោះខ្ញុំបាទផង ខ្ញុំបាទមិនដឹងជាថ្ងៃណាទើបបានចេញពីពន្ធនាគារមកជួបកូនវិញទេ។
- - កុំព្រួយបារម្ភចន (លោកស្រីចន្ទីនិយាយ) សូមចនទៅអោយបានជួបតែសេចក្ដីសុខចុះ មិនយូរប៉ុន្មានចនគង់បានរួចទុក្ខទោសមកវិញទេ។
នៅពេលដែលភ្នាក់ងារព្រះនគរបាលជាតិបណ្ដើរកុសលអោយឡើងរថយន្ត។ កុមារីណាវីតោងជើងអូវពុកជាប់ នាងស្រែកយំ ខំប្រលេះដៃប៉ូលិសទាញអូវពុកនាងមកវិញ។ លោកគ្រូឃើញដូច្នេះដើរទៅចាប់បេះដៃណាវីលើកពរមិនអោយជិតអូវពុក។ រថយន្តក្រុមព្រះនរគបាលជាតិ បានឃ្លាតចេញទៅឆ្ងាយហើយកុសលលើកដៃដែលជាប់ខ្នោះគ្រវីបោកបក់មកលាអ្នកទាំងអស់គ្នាដោយសេចក្ដីសោកអាល័យក្នុងជីវិត។
កន្លះខែក្រោយមក កុសលក៏ត្រូវតុលាការកាត់ទោសក្នុងបទសំលាប់គេដោយចេតនា និង លួចរត់ចោលដំណែងរាជការ តែសំណាងមានសាក្សីជួយខាងជនឃាតករច្រើន ឆ្លើយប្រាប់តុលាការថា ឃាតករសំលាប់មនុស្សទាំងពីរនាក់នោះមកពីម្នាក់ជាសាហាយប្រពន្ធរបស់ខ្លួន ហើយឡើងមកដេករួមរក្សលើផ្ទះរបស់ខ្លួនទៀត ដោយអំណាចខឹងខ្លាំងខ្លួនក៏បាញ់សំលាប់សាហាយនឹងប្រពន្ធទៅ សឹងមានសាក្សីជួយដឹងលឺជាភស្ដុតាងបញ្ជាក់ស្រាប់។ ដោយតុលាការយល់ថា ជនឃាតករសំលាប់អ្នកទាំងពីរកំពុងសាហាយស្មន់គ្នានៅលើផ្ទះរបស់ឃាតករ ហើយរកឃើញភស្ដុតាងនៃការពិតគ្រប់គ្រាន់ តុលាការក៏សំរេចសំរាលទោសពីបទឧក្រិដ្ឋមកត្រឹមមជ្ឃិមវិញ ហើយផ្តន្ទាទោសមួយផ្នែកទៀតទៅលើជនឃាតករ ដែលលួចរត់ចោលមុខតំណែងរាជការ ហើយហ៊ានយកទាំងកាំភ្លើងរាជការទៅជាប់ជាមួយខ្លួន។
កុសល ត្រូវតុលាការកាត់ទោសអោយជាប់គុកបីឆ្នាំ។ ក្រុមគ្រួសារលោកគ្រូពេទ្យសែនមេត្តាត្រេកអរណាស់ ចំពោះកញ្ញាកល្យាណ នាងមានបិតិសោមនស្សជាងគេអែងទាំងអស់ព្រោះក្នុងកំលុងបីឆ្នាំខាងមុខ នាងប្រាកដបានជួបប្រុស បន្ដូលចិត្តវិញហើយ។
បីឆ្នាំក្រោយមក កុសលក៏រួចទុក្ខទោសត្រលប់មកនៅគៀនស្វាយជាមួយលោកគ្រូពេទ្យសែនមេត្តាវិញ។ លោកគ្រូពេទ្យ និងលោកស្រីចន្ទី អិតមានស្អប់ខ្ពើមកុសលទេ គ្រូពេទ្យបានរៀបចំផ្សំរៀបការកុសល និង កល្យាណប្អូនស្រីលោក អោយទៅជាស្វាមីភរិយា រស់នៅជាសុខសាន្តរៀងរហូតមក។
****************************** ចប់បរិបូណ៍ ***************************