ព្រះពុទ្ធសាសនានៅនានាប្រទេស
ចុះផ្សាយដោយកែវ ឈុន
ការផ្សាយរបស់មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
****************************************
ព្រះពុទ្ធសាសនានៅប្រទេសថៃ(ត)
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី31.សីហា 2019.ម៉ោង 14:15
៥. សម័យបច្ចុប្បន្ន (រជ្ជកាលទី ៥ ដល់បច្ចុប្បន្ន)
ព.ស. ២៤១១ : ព្រះបាទសម្តេចព្រះចុល្លចមក្លៅចៅយ៉ូហ៊ួ ទ្រងឡើងគ្រងរាជ្យ បន្ទាប់មកនៅថ្ងៃទី ២៤កញ្ញា ២៤១៦ ទ្រង់បានសាងព្រះផ្នួស ១៥ថ្ងៃ នាវត្តព្រះស្រីរតនសាស្តារាម ទ្រង់បានសាងវត្តថ្មីគឺ វត្តរាជបពិត្រ វត្តទេពសិរិន្ទ្រាវាស វត្តបញ្ចមបពិត្រ វត្តអស្តាង្គនិមិត្ត វត្ត ចុឌាទិសរាជធម្មសភា និង វត្តនិវេសធម្មប្រវត្តិ។ ទ្រង់ជួសជុលវត្តមហាធាតុដោយព្រះរាជទានរាជទ្រព្យផ្ទាល់ របស់សម្តេចព្រះបរមឱរសាធិរាជ ចៅផាមហាវជិរុណហិសៈ ដោយបន្ថែមខ្សែព្រះនាមថា “វត្តមហាធាតុយុវរាជរាំងស្រិដ្ឋិ” និង ទ្រង់ជួសជុលវត្តផ្សេងៗ ទៀតជាច្រើន ទ្រង់ពេញព្រះទ័យក្នុងការសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនាយ៉ាងខ្លាំង ទ្រង់ព្រះរាជនិពន្ធរឿងទាក់ទង នឹង ព្រះពុទ្ធសាសនាទុកជាច្រើនរឿង ទ្រង់ឧបត្ថម្ភ និង ផ្តើមរឿងទាក់ទងនឹងសៀវភៅព្រះពុទ្ធសាសនា ជាហេតុនាំឲ្យកើតសៀវភៅដ៏មានប្រយោជន៍ក្នុងការសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនាយ៉ាងពន់ពេក ដូចជា សៀវភៅនវកោវាទ (ប្រជុំកងធម៌) ការបោះពុម្ភគម្ពីរអដ្ឋកថា ការប្រែនិបាតជាតក ជាដើម។ កិច្ចកម្មព្រះពុទ្ធសាសនាដែលគួរកំណត់ថាជាហេតុការណ៍ពិសេសនៅមានដូចតទៅនេះ ៖
ព.ស. ២៤១៤ : ទ្រងយាងទៅបរទេស ពេលដល់ប្រទេសឥណ្ឌា ទ្រង់ស្វែងរកសាសនវត្ថុ និងរូបព្រះពុទ្ធចេតិយជាច្រើនកន្លែង ធ្វើឲ្យអ្នកសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនា ផ្លាស់ប្តូរវិថីពីប្រទេសសិរីលង្កា បែរទៅចាប់អារម្មណ៍រឿងឥណ្ឌាជាបន្តបន្ទាប់ និង ក្នុងរជ្ជកាលនេះ ក៏បាន ពូជព្រះសិរីមហាពោធិ៍ ពុទ្ធគយាដោយត្រង់ ដោយមិនបានឆ្លងកាត់ប្រទេសសិរីលង្កា បញ្ជាឲ្យដាំនៅវត្តបញ្ចមបពិត្រ និង វត្តអស្តាង្គនិមិត្ត។
ក្នុងឆ្នាំជាមួយគ្នានេះដែរ ព្រះអង្គមានព្រះបរមរាជឱង្កា “សព្វព្រះរាជហឫទ័យ ឲ្យមានលោកគ្រូអាចារ្យបង្រៀនអក្សរសាស្រ្តនៅគ្រប់អារាម”។ ហេតុការណ៍នេះ ជាការចាប់ផ្តើមការសិក្សាសម័យថ្មី ក្នុងប្រទេសថៃ ដោយឲ្យព្រះសង្ឃទទួលភារៈជួយបណ្តុះបណ្តាលការសិក្សារបស់ជាតិ រហូតដល់ ព.ស. ២៤២៧ ចាត់ឲ្យមានការកសាងសាលា រៀនហ្លួងសំរាប់ប្រជារាស្រ្តឡើងតាមវត្ត ដោយចាប់ផ្តើមនៅវត្តមហន្វារាម ជាវត្តដំបូងបំផុត។ លុះដល់ ព.ស. ២៤៤១ មានព្រះបរមរាជឱង្ការប្រកាសចាត់ការសិក្សានៅតាម បណ្តាលខេត្តក្រុង ជាការប្រកាសឲ្យព្រះសង្ឃទូទាំងព្រះរាជាណាចក្រ យកចិត្តទុកដាក់បង្រៀន ព្រះធម៌ដល់ប្រជាជន និង ហ្វឹកហាត់ចំណេះវិជ្ជាផ្សេងៗ ដល់កុលបុត្ត ទ្រង់អារាធនាក្រមហ្មឺនវជិរញាណវរោរស ចៅគណៈធំ បញ្ជាការព្រះអារាមនៅក្នុងក្រុង ក្នុងផ្នែកព្រះសាសនា និង ការសិក្សា និង ទ្រង់ប្រគល់ការការងារក្រមហ្មឺនដំរងរាជានុភាពជាមន្ត្រីចាត់ការ ឧបត្ថម្ភក្នុងផ្នែកកិច្ចការរបស់ឃារាវាស។
ព.ស. ១៤៣០ : ទ្រង់សព្វព្រះទ័យ ប្រកាសតែងតាំងក្រមសិក្សាធិការ សម្រាប់បង្គាប់បញ្ជាផ្នែកសិក្សាទាំងពួង បន្ទាប់មក ព.ស. ២៤៣២ អនុញ្ញាតឲ្យរួមក្រមធម្មការសង្ឃការី ក្រមសិក្សាធិការ ក្រមព្យាបាល ក្រមផែនទី និង សារមន្ទីរ ចូលក្រមធម្មការ និង តមកថៃ្ងទី១ មេសា ២៤៣៥ មានព្រះបរមរាជឱង្ការប្រកាសតែងតាំងក្រមធម្មការឡើងជាក្រសួងធម្មការ ព្រមជាមួយក្រសួងផ្សេងៗ រួម១០ក្រសួង សិក្សាជាតិ និង សាសនា ថិតនៅក្នុងនយោបាយជាធ្លុងមួយ។
ព.ស. ១៤៣១ : សប់ព្រះរាជហឫទ័យបញ្ជាឲ្យបោះពុម្ភព្រះត្រៃបិដកច្បាប់ភាសាថៃ ក្នុងមួយចប់ ៣៩ក្បាល ចំនួន ១០០០ចប់ ជាគ្រាដំបូងដែលការបោះពុម្ភ ព្រះត្រៃបិដកជាអក្សរថៃ។ សម្រេចហើយឆ្លងក្នុង ព.ស. ២៤៣៦ ព្រមជាមួយបុណ្យរជតាភិសេក និង ទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យតែង និង បោះពុម្ភគម្ពីរទេសនា។ ព្រះរាជទានព្រះអារាមហ្លួង និង វត្តរាស្រ្ត ទាំងក្នុងក្រុង និង តាមខេត្តជាទូទៅ ក្នុង ព.ស. ២៤៣១ នោះ។
ព.ស. ២៤៣២ : ទ្រង់បញ្ជាឲ្យបំលាស់រាជបណ្ឌិតស្ថាន បង្រៀនព្រះបរិយត្តិធម៌ដល់ភិក្ខុសាមណេរ ពីវត្តព្រះសិរីរតនស្តារាម ចេញមកជាសាលាបាលីវិទ្យាល័យឡើងនៅវត្តមហាធាតុ តាំងនាមថា “មហាធាតុវិទ្យាល័យ” ជាគ្រាដំបូងបំផុតដែលប្រើនាមជាវិទ្យាល័យក្នុងប្រទេសថៃ និងបន្ទាប់មកក្នុងថ្ងៃទី១៣ កញ្ញា ២៤៣៩ ស្តេចទ្រង់យាងទៅសម្ពោធិ៍សង្ឃសេនាសនៈ រាជវិទ្យាល័យ ប្រកាសព្រះរាជប្រារព្ភប្រែនាមមហាធាតុវិទ្យាល័យជា “មហាចុឡាលុងកន រាជវិទ្យាល័យ” ឲ្យជាទីសិក្សាព្រះបរិយត្តិធម៌ និង វិជ្ជាជាន់ខ្ពស់តទៅទៀត។
ព.ស. ២៤៣៦ : សេ្តចទ្រង់យាងទៅបើក មហាម្កុដរាជវិទ្យាល័យ ដែលសម្តេចព្រះមហាសមណចៅ ក្រមព្រះវជិរញាណវរោរសទ្រង់ផ្តើមសាងឡើង។
ព.ស. ២៤៤១ : ឧបរាជ ចក្រភពអង់គ្លេស អ្នកគ្រប់គ្រងអាណានិគមប្រទេសឥណ្ឌា បានផ្ញើព្រះបរមសារីរិកធាតុ ដែលបានគាស់ឃើញនៅទីក្រុងកបិលភ័ស្តុ មកថ្វាយដល់ប្រទេសថៃ ទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យបញ្ចុះក្នុងព្រះស្ថូបលើកំពូលបរមបព៌ត ភូខៅថង (ភ្នំមាស) វត្តស្រះកេស នៅ ព.ស. ២៤៤២។
ព.ស. ២៤៤៥ : នាថ្ងៃទី ១៦ មិថុនា មានព្រះបរមរាជឱង្ការប្រកាស ព្រះរាជបញ្ញត្តិលក្ខណ ការគ្រប់គ្រងគណសង្ឃ រ.ស. ១២១ ដើម្បីឲ្យភាគីពុទ្ធចក្រមានការគ្រប់គ្រងជាគូ និង ព្រះរាជាណាចក្រដែលទ្រង់បានកែប្រែឡើងរួចហើយ។ ព្រះរាជបញ្ញត្តិនេះ ជាផលកើតឡើង ពីការប្រកាសចាត់ការសិក្សានៅតាមបណ្តាខេត្តក្រុងនៅ ព.ស. ២៤៤១ ដោយព្រះរាជតម្រិះថា ការចាត់ការតាមប្រកាសច្បាប់នោះបានផលល្អ សមគួរតាំងជាបែបយ៉ាង បែបផែនៃការទ្រង់គ្រងគណៈសង្ឃឲ្យមានសន្តិសុខរៀបរយបាន។
ព.ស. ២៤៥៣ : ព្រះបាទសម្តេចព្រះម្កុដក្លៅចៅយូហួរ ស្តេចឡើងគ្រងរាជ្យ ព្រះអង្គទ្រង់ព្រះប្រីជា ក្លៀវក្លាក្នុងវិជ្ជាខាងផ្លូវព្រះពុទ្ធសាសនាណាស់ រហូតដល់ទ្រង់ទេសនាប្រៀនប្រដៅពួករាជការដោយព្រះអង្គឯង និង ទ្រង់ព្រះរាជនិពន្ធសៀវភៅ ស្តែងពុទ្ធសាសនូវាទជាច្រើន រឿងដូចជា ទេសនាខ្លាព្រៃ ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ត្រាស់ដឹងអ្វី ស្តែងគុណានុគុណជាដើម។
ព.ស. ២៤៥៦ : អនុញ្ញាតឲ្យប្រើ ពុទ្ធសករាជ ជាសករាជផ្លូវការ ជំនួសរតនកោសិន្ទរស័ក តាំងពីថ្ងៃទី ១មេសា។
ព.ស. ២៤៦២ : អនុញ្ញាតឲ្យប្រែឈ្មោះក្រសួងធម្មការជាក្រសួងសិក្សាធិការ និង បម្លាស់ក្រមធម្មការ ចេញទៅរួមនៅជាមួយក្នុងរាជសំណាក់តាមប្រពៃណីដើម ចាត់ជាការបំបែកការសិក្សាផ្នែកប្រទេសជាតិឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងស្ថិតជាសម្ព័ន្ធគ្នាផង។
ព.ស. ២៤៥៤ : សម្តេចព្រះមហាសមណចៅ ក្រមព្រះយាវជិរញាណោរស ទ្រង់នាំពិធីប្រែ ដោយសរសេរមកប្រើក្នុងការប្រឡងបាលីស្នាមហ្លួង ជាគ្រាដំបូងបំផុត ផ្តើមពីប្រយោគ ១-២ និង ប្រកាសប្រើប្រាស់ជាផ្លូវការសម្រាប់គ្រប់ប្រយោគក្នុង ព.ស. ២៤៥៨ រហូតដល់គ្រប់ ៩ប្រយោគ ក្នុង ព.ស. ២៤៦៩។ ទ្រង់ផ្តើមការសិក្សាព្រះបរិយត្តិធម៌សាជាថ្មីឡើង មួយកម្មវិធីទៀត ហៅថាព្រះធម៌ ប្រឡងគ្រាដំបូងបំផុតនៅ ខែតុលា ២៤៥៤ (ដំបូងហៅថា “អង្គរបស់សាមណេរដឹងធម៌”)។
ព.ស. ២៤៥៩ : បញ្ជាឲ្យរំបម្លាស់បណ្ណាល័យសំរាប់ព្រះនគរ មកតាំងនៅអាគារសង្ឃសេនាសនរាជវិទ្យាល័យ។
ព.ស. ២៤៦២-២៤៦៣ : បញ្ជាឲ្យបោះពុម្ភគម្ពីរអត្ថកថានៃព្រះត្រៃបិដក ដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយព្រះរាជកុសល ចំពោះសម្តេចព្រះហ្លួងពាន់ឆ្នាំ និង ស្ថិតក្នុងឱកាសបំពេញព្រះរាជកុសលថ្វាយចំពោះសម្តេចមហាសមណៈចៅក្រមព្រះយាវជិរញាណោវរោរស ក្រៅពីនេះ ព្រះបរមវង្សានុវង្ស ទ្រង់នៅបានបរិច្ឆាគរាជទ្រព្យបោះពុម្ពអត្ថកថាជាតក និងគម្ពីរផ្សេងៗ ដូចជា វិសុទ្ធិមគ្គ និងមិលិន្ទបញ្ហា ជាដើម ក្នុងឱកាសផ្សេងៗ។
ព.ស. ២៤៦៨ : ព្រះបាទសម្តេចព្រះប៉ុកក្លៅចៅយូហួរ ស្តេចទ្រង់ឡើងគ្រងរាជ្យ បញ្ជាឲ្យចាត់បោះពុម្ពព្រះត្រៃបិដកច្បាប់ស្យ៉ាមរដ្ឋ ក្នុងមួយចប់ ៤៥ក្បាល ចំនួន ១៥០០ចប់ ដើម្បីឧទ្ទិស ថ្វាយព្រះរាជកុសលចំពោះព្រះបាទសម្តេចព្រះម្កុដក្លៅចៅយូហ៊ួរ ព្រះរាជទានទៅកាន់នានាប្រទេសប្រមាណ ៤០០-៤៥០ ចប់។ បញ្ជាឲ្យចាត់ពិធីសម្ពោធក្នុងថ្ងៃ ២៥-២៧ វិច្ឆិកា ព.ស. ២៤៦៨។
នៅមានគម្ពីរផ្សេងៗ ដែលចាត់បោះពុម្ពតៗ មកក្នុងរជ្ជកាលនេះ គឺ អភិធម្មត្ថវិភាវិនី និង ដីកាវិសុទ្ធិមគ្គ
ព.ស. ២៤៦៩ : បញ្ជាឲ្យបម្លាស់ក្រមធម្មការត្រឡប់ចូលមករួមជាមួយក្រសួងសិក្សាធិការ និង ប្រែឈ្មោះក្រសួងសិក្សាធិការជាក្រសួងធម្មការដូចដើមវិញ ដោយមានព្រះរាជតម្រាស់ថា ការសិក្សាមិនគួរញែកចេញឲ្យដាច់ពីវត្ត។
ព.ស. ២៤៧១ : ក្រសួងធម្មការប្រកាសបន្ថែមកម្មវិធីសិក្សាផ្នែកខាងចរិយសិក្សាសំរាប់អ្នករៀន។
ព.ស.២៤៧២ : ទ្រង់បញ្ជាឲ្យរាជបណ្ឌិតសភាបើកការប្រកួតនិពន្ធសៀវភៅបង្រៀនព្រះពុទ្ធសាសនាសំរាប់កុមារក្នុងរាជពិធីវិសាខបូជា។ សៀវភៅក្បាលដម្បូងដែលបានទទួលរង្វាន់ គឺ “សាសនាគុណ” របស់ព្រះអង្គម្ចាស់ក្សត្រីយ៍ពូនពិសម័យ តិសកុល ក្នុងឆ្នាំនេះចាប់ផ្តើមបើកឱកាសឲ្យឃរាវាសរៀនព្រះបរិយត្តិធម៌ផ្នែកព្រះធម៌ ដោយញែកចេញពីព្រះធម៌សំរាប់ភិក្ខុ និង សាមណេរហៅថា “ធម្មសិក្សា”។
ព.ស. ២៤៧៥ : ក្រុមប្រជារាស្រ្តបានធ្វើការបដិវត្តន៍ កែប្រែការគ្រប់គ្រងជារបបប្រជាធិបតេយ្យ នៅថ្ងៃទី ២៤ មិថុនា បន្ទាប់មក ព្រះបាទសម្តេចព្រះប៉ុកក្លៅចៅយូហ៊ួរ ទ្រង់បានលះបង់រាជសម្បត្តិ នៅ ព.ស. ២៤៧៧ ព្រះបាទសម្តេចព្រះចៅយូហ៊ួរអានន្ទមហិដុនឡើងគ្រងរាជ្យជារជ្ជកាលទី៨។
ព.ស. ២៤៨៣ : ចាប់ផ្តើមប្រែព្រះត្រៃបិដកជាភាសាថៃ បែងចេញជាពីរប្រភេទគឺ ប្រែដោយអត្ថ បោះពុម្ពជាសៀវភៅ ៨០ក្បាលហៅថា “ព្រះត្រៃបិដកភាសាថៃ” ម៉្យាងទៀតដោយសំណួនទេសនា បោះពុម្ពជាលក្ខណៈស្រ្តាស្លឹករឹត បែងចេញជា ១២៥០ កណ្ឌ ហៅថា “ព្រះត្រៃបិដកច្បាប់ហ្លួង” មួយទៀតច្បាប់ខាងក្រោយនេះសម្រេចរៀបរយនៅ ព.ស. ២៤៩២ តែច្បាប់ខាងដើមនៅមិនទាន់សម្រេចនៅឡើយ និង បាននាំមកដំណើរការបន្តដោយចាត់ ជាសមិទ្ធិផលក្នុងវរោកាសនៃបុណ្យឆ្លងពុទ្ធសតវត្សទី ២៥ (២៥០០ ឆ្នាំ) ចំនួន ២៥០០ចប់ ។
ព.ស. ២៤៨៤ : រដ្ឋាភិបាលសាង វត្តព្រះសិរីមហាធាតុ ឡើងនៅខ័ណ្ឌបាងខេន អារាធនាព្រះសង្ឃ ទាំងពីរនិកាយទៅគង់នៅរួមគ្នា ដើម្បីបង្រួបបង្រួមនិកាយសង្ឃទាំងពីរគណៈបញ្ចូលតែមួយ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកប្រាកដថាមិនបានសម្រេច។
ព.ស. ២៤៨៤ : ផ្លាស់ឈ្មោះក្រសួងធម្មការជា ក្រសួងសិក្សាធិការ និង ក្រមធម្មការមានឈ្មោះថ្មីថា ក្រមការសាសនា ថិតនៅក្នុងឆ្នាំជាមួយគ្នានេះដែរ រដ្ឋាភិបាលបានចេញ ព្រះរាជបញ្ញត្តិ គណៈសង្ឃ ព.ស. ២៤៨៤ នៅថ្ងៃទី ១៤ តុលា ដើម្បីផ្លាស់ប្តូររបបគ្រប់គ្រងគណៈសង្ឃ ឲ្យសមស្របទៅ នឹង ការគ្រប់គ្រងផ្នែកខាងប្រទេសជាតិ។
ព.ស. ២៤៨៨ : មហាម្កុដរាជវិទ្យាល័យ ដែលបានបង្កើតឡើងកាលពី ព.ស. ២៤៣៦ បានប្រកាស តាំងជាមហាវិទ្យាល័យសង្ឃ នាម សភាការសិក្សាមហាម្កុដរាជវិទ្យាល័យ នៅថ្ងៃទី ១០ធ្នូ ២៤៨៨ និងបើកបង្រៀនតាំងតែពីថ្ងៃទី ១៦កញ្ញា ២៤៨៩ ជាដើមមក ផ្តល់បរិញ្ញាប័ត្រហៅថា សាសនាសាស្រ្តបណ្ឌិត។
ព.ស. ២៤៨៩ : ព្រះបាទសម្តេចព្រះចៅយូហ៊ួរអានន្ទមហិដុន ត្រូវបានលបធ្វើឃាត នៅថ្ងៃទី ៩ មិថុនា និង ព្រះបាទសម្តេចព្រះចៅយូហ៊ួរភូមិពលអតុលយតេជ ស្តេចទ្រង់បានឡើង គ្រងរាជ្យជារជ្ជកាលទី ៩ បន្តមកក្នុងរជ្ជកាលនេះ មានការចាប់អារម្មណ៍សិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនា កើនឡើងជាលំដាប់ នៅក្នុងចំណោមពុទ្ធបរិស័ទផ្នែកខាងគ្រហស្ថ មានសមាគមពុទ្ធសាសនាកើតឡើងជាចំនួនច្រើន ដូចជា ពុទ្ធសមាគម យុវពុទ្ធិកសមគម ជាដើម ។ ទោះបីក្នុងមហាវិទ្យាល័យ និងវិទ្យាល័យផ្សេង ៗ ក៏មានស្ថិតិអ្នកសិក្សាចាត់តាំងក្រុម ឬ ជុំនុមជនខាងពុទ្ធសាសនាក្នុងឈ្មោះផ្សេង ៗ កើតឡើងជាច្រើនស្ថានប័ន ។
ព.ស. ២៤៩០ : មហាចុឡាលុងកនរាជវិទ្យាល័យ ដែលបានតាំងឡើងកាលពី ព.ស. ២៤៣២ និងបាននាមក្នុងបច្ចុប្បន្ន នៅ ព.ស. ២៤៣៩ បានតាំងជាមហាវិទ្យាល័យផ្នែកខាងព្រះពុទ្ធសាសនា ក្នុងថ្ងៃទី ៩ មករា ២៤៩០ និងបើកការសិក្សាតាំងតែពីថ្ងៃទី ១៨កក្កដា ២៤៩០ ជាដើមមក ផ្តល់បរិញ្ញាប័ត្រ ពុទ្ធសាស្រ្តបណ្ឌិត។
ព.ស. ២៤៩៩ : ព្រះបាទសម្តេចព្រះចៅយ៉ូហ៊ួរ រជ្ជកាលទី ៩ ស្តេចទ្រង់ព្រះផ្នួសនាវត្តព្រះសិរីរតនស្តារាម ក្នុងថ្ងៃទី ២២ តុលា និងទ្រង់គង់ចាំវស្សានៅវត្តបវរនិវេសវិហារ អស់រយៈកាល ១៥ថ្ងៃ ទើបទ្រង់លាចាកសិក្ខាបទ។
ព.ស. ២៥០០ : មានពិធីបុណ្យឆ្លង ពុទ្ធសតវត្សរ៍ ក្នុងថ្ងៃទី ១២-១៨ ឧសភា នាមណ្ឌលពិធីលានព្រះរាជវាំង។
ព.ស. ២៥០១ : ចាប់ផ្តើមកើតមាន សាលារៀនពុទ្ធសាសនាថ្ងៃអាទិត្យឡើងជាគ្រាដំបូង នាមហាចុឡាលុងកនរាជវិទ្យាល័យ តាំងតែថ្ងៃទី ១៣កក្កដា ចាប់ពីពេលនោះមក មានអ្នកនិយមចាត់តាំងសាលារៀនប្រភេទនេះ កាន់តែច្រើនឡើង យ៉ាងឆាប់រហ័ស។
ព.ស. ២៥០៥ : រដ្ឋាភិបាលចេញព្រះរាជបញ្ញត្តិគណៈសង្ឃ ព.ស. ២៥០៥ ប្រកាសក្នុងរាជកិច្ចានុ បេក្ខា ថ្ងៃទី ៣១ ធ្នូរ ២៥០៥ ចាប់ផ្តើមបង្គាប់អនុវត្តន៍ តាំងតែ ១មករា ២៥០៦ ជាដើមមក ដោយមានហេតុផល នឹង កែទម្រង់ការដំណើរការកិច្ចការគណៈសង្ឃ ឲ្យសម្តេចព្រះ សង្ឃរាជ ទ្រង់បញ្ជាការគណៈសង្ឃខាងមហាថេរសមាគមដោយត្រង់ មិនអនុញ្ញាតឲ្យ មានការបែងចែកអំណាចដើម្បីឲ្យមានតុល្យភាពនៃអំណាច ដូចយ៉ាងនៃព្រះរាជបញ្ញត្តិ គណៈសង្ឃ ព.ស. ២៤៨៤។
ព.ស. ២៥០៧ : គណៈសង្ឃប្រកាសអនុវត្តន៍កម្មវិធីសិក្សាព្រះបរិយត្តិធម៌ ដូចដែលបានកែទម្រង់ថ្មី ឬ ហៅដោយងាយថា “បាលីបែបថ្មី” នៅថ្ងៃទី ៧ឧសភា។
ព.ស. ២៥០៨ : អង្គការពុទ្ធសាសនិកសម្ព័ន្ធពិភពលោក បានមកតាំងការិយាល័យធំ នៅប្រទេសថៃ តាមការកំណត់វេលា ៤ឆ្នាំ តមកក្នុងមហាសន្និបាត គ្រាទី ៩របស់អង្គការនៅ ព.ស.២៥១២។ អង្គប្រជុំបានមានមតិឲ្យការិយាល័យធំ តាំងនៅក្នុងប្រទេសថៃជាស្ថាពរតទៅ។
ព.ស. ២៥០៩ : នាថ្ងៃទី ១ សីហា ព្រះបាទសម្តេចព្រះចៅយូហ៊ួរភូមិពលអតុល្យតេជ ស្តេចទ្រង់ជា ប្រធានបើកវត្តពុទ្ធប្បទីប ក្នងទីក្រុងឡុងដ៍ (London) ប្រទេសអង់គ្លេស ដែលជាវត្តថៃដំបូងបំផុត នៅក្នុងបស្ចឹមប្រទេស។
ព.ស. ២៥១៥ : មហាថេរសមាគមចេញបញ្ជារឿងការសិក្សារបស់មហាវិទ្យាល័យសង្ឃ នាថ្ងៃទី ២៦ ឧសភា និង ចេញបញ្ជាសភាការសិក្សារបស់គណៈសង្ឃ នៅថ្ងៃទី ៣០ ធ្នូ ២៥១២។
ព.ស. ២៥១៤ : ក្រសួងសិក្សាធិការ ដោយមានការយល់ព្រម និង រួមសហការរបស់គណៈសង្ឃ បានចាត់ធ្វើកម្មវិធីសិក្សាព្រះបរិយត្តិធម៌ ផ្នែកសាមញ្ញសិក្សា តាំងតែថ្នាក់បឋមសិក្សាដល់ អនុវិទ្យាល័យសិក្សា ដល់ថ្នាក់មធ្យមសិក្សា និង ចេញរបៀបក្រសួងសិក្សាធិការ ស្តីពីសាលារៀនព្រះបរិយត្តិធម៌ ផ្នែកសាមញ្ញសិក្សា ព.ស. ២៥១៤ នាថ្ងៃទី ២០កក្កដា។
ព.ស. ២៥១៤ : នាថ្ងៃទី ២២ ធ្នូ កំណើតវត្តថៃដំបូងបំផុតបានចាប់បដិសន្ធិឡើងនៅសហរដ្ឋអាមេរិក នៅទីក្រុងឡូសអញ្ជឡែស រដ្ឋកាលីផនៀ មានឈ្មោះនៅគ្រាដំបូងថា “មជ្ឈមណ្ឌលពុទ្ធសាសនាថេរវាទ” (ប្រែឈ្មោះមកជាវត្តថៃឡូសអញ្ជឡែស” នៅថ្ងៃទី ១១ មិថុនា ២៥២២) រយៈកាលចាប់ពីពេលនោះមក មានព្រះសង្ឃថៃ និមន្តទៅបំពេញការបដិបត្តិ សាសនកិច្ចក្នុងប្រទេសផ្សេងៗ ជាចំនួនច្រើន និង មានវត្តថៃកើតឡើងក្នុងប្រទេសផ្សេងៗ ជាពិសេសនៅសហរដ្ឋអាមេរិក មានចំនួនកើនឡើងយ៉ាងលឿន (ក្នុង ព.ស. ២៥២៧ មានវត្តថៃនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ប្រមាណ ១៥ វត្ត ប្រទេសផ្សេងៗ ដែលមានវត្តថៃ ដូចជា ណេធើលែន អូស្រ្តាលី ញ៉ីវស៊ីឡែន) ថិតនៅក្នុងរយៈកាលនេះដែរ មានជាតិបស្ចឹមធ្វើដំណើរមកសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនាក្នុងប្រទេសថៃជាចំនួនច្រើន ហើយមួយចំនួនបានបួសជាភិក្ខុ បំពេញសមណធម៌ ចំរើនកម្មដ្ឋាន នៅក្នុងទីផ្សេងៗ រហូតដល់មានវត្តមួយ ជាសំណាក់របស់ភិក្ខុជាតិបរទេស ជាពិសេសគឺ វត្តប៉ានានាជាតិ (វនារាមនានាជាតិ) នៅក្នុងខេត្តអុប៊ុលរាជធានី (សាខារបស់ណងប៉ាពុង ដែលព្រះពោធិញាណថេរ ឬព្រះតេជគុណជា ជាចៅអធិការ)។
ព.ស. ២៥២២ : នៅ ព.ស. ២៥២០ ព្រះពោធិញាណថេរ ឬ ព្រះតេជគុណជា នៃវត្តណងប៉ាពុង ខេត្តអុប៊ុលរាជធានី បានទទួលការនិមន្តពី English Sangha Trust (មូលនិធិដែលពុទ្ធសាសនិកអង់គ្លេសបានបង្កើតឡើងក្នុងទីក្រុងឡុងដ៍ នៅឆ្នាំ ២៤៩៩ ដើម្បីប្រតស្ឋានគណៈសង្ឃក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស) ឲ្យនិមន្តទៅកាន់ប្រទេសអង់គ្លេស។ ព្រះពោធិញាណថេរ បាននាំព្រះភិក្ខុសុមេធោ ជាសិស្សជនជាតិអាមេរិកទៅជាមួយផង និង បានប្រគល់នាទី ឲ្យភិក្ខុសុមេធោបដិបត្តិសាសនកិច្ចនៅទីក្រុងឡុងដ៍ បន្ទាប់មកភិក្ខុសុមេធោ បានក្លាយជាមេដឹកនាំក្នុងការបង្កើតវត្តប៉ាចិត្តវិវេគ ឬ Chithust Forest Monastery ឡើងជាវត្តព្រៃដំបូងបំផុតនៅប្រទេសអង់គ្លេស នី West Sussex ក្នុង ព.ស. ២៥២២ ។ ការផ្សព្វផ្សាយព្រះពុទ្ធសាសនាប្រព្រឹត្តិទៅដោយល្អ តមកនៅក្នុងខែសីហា ២៥២៧ ក៏បានកសាងវត្តថ្មីឡើង ជាមជ្ឈមណ្ឌលក្នុងការផ្សព្វផ្សាយ និង បដិបត្តិធម៌ជិតក្រុងឡុងដ៍ មាននាមថា វត្តអមរាវតី (Amaravati Buddhist Center) ក្រៅពីនេះ នៅបានបើកសំណាក់សាខាថ្មីនៅឯហារ៍ណាម (Harnham) ក្នុងឆ្នាំ ២៥២៤ នៅឯ ដេវ៉ន (Devon) ក្នុងឆ្នាំ ២៥២៦ នៅឯវែលលីងតន ប្រទេសញ៉ីវស៊ីឡែន នៅក្នុងឆ្នាំ ២៥២៨ នឹងបើកតៗ ទៀតនៅក្នុងប្រទេសស្វីសស្លែនត៍ អ៊ីតាលី ជាដើម។
មានសមណសិស្សរបស់ព្រះតេជគុណមួយអង្គទៀត នាមភិក្ខុ ជាគរោ ជាជនជាតិអូស្ត្រាលី ក៏បានបង្កើតវត្តឡើងនៅសើផែនថៃន៍ ក្នុងប្រទេសអូស្រ្តាលី ភាគខាងលិច នៅខែធ្នូ ២៥២៦ មាននាមថា វត្តពោធិញាណ ដោយមានមជ្ឈមណ្ឌលផ្សព្វផ្សាយនៅពុទ្ធសមាគម ក្នុងទីក្រុងពើរ៍ធ (Perth)។
ព.ស. ២៥២៥ : មានបុណ្យខួបគ្រប់ ២០០ ឆ្នាំនៃក្រុងរតនៈកោស៊ិន ជាឆ្នាំដ៏សំខាន់ ដែលមានពិធី សម្ពោធព្រះពុទ្ធរូបប្រធានពុទ្ធមណ្ឌល នាបរិវេណពុទ្ធមណ្ឌល ស្រុកនគរជ័យសិរី ខេត្តនគរបទុម ដោយសម្តេចព្រះទេពរតនារាជសុតា ស្យ៉ាមបរមរាជកុមារី ស្តេចទ្រង់ជាព្រះរាជដំណាងនៃព្រះបាទសម្តេចព្រះចៅយូហ៊ួរ យាងទៅប្រកបពិធីបើកផ្លាកព្រះនាម ព្រះពុទ្ធរូបប្រធានពុទ្ធមណ្ឌល (ព្រះសិរីសាក្យទសពលញាណ ប្រធានពុទ្ធមណ្ឌលសុទស្សន៍ កម្ពស់ ២៥០០ ក្រះបៀត) នាថ្ងៃអង្គារ ទី ២១ ធ្នូ ២៥២៥ (ពុទ្ធមណ្ឌលនេះមានផ្ទៃដី ២៥០០ រ៉ៃ (២.៥ គម) ព្រះបាទសម្តេចព្រះចៅយូហ៊ួរ ទ្រង់បានបានយាងទៅកាន់មណ្ឌលរដ្ឋពិធីបង្កើតឫក្ស ព្រះពុទ្ធមណ្ឌល នាដំណែងមូលដ្ឋានព្រះពុទ្ធរូប ព្រះប្រធានពុទ្ធមណ្ឌល នៅថ្ងៃទី ២៩ កក្កដា ២៤៩៨)។
ព.ស. ២៥២៧ : រវាង ព.ស. ២៥០៥-២៥០៨ សាសនចក្រកាតូលិកបានចាត់មហាសន្និបាត ហៅថា សង្គាយនាវ៉ាតិកាំង គ្រាទី ២ (Vativan Council II) និង មានសេចក្តីប្រកាសមួយ ដែលកំណត់ឥរិយាបថ និង បដិបក្ខវិធីរបស់សាសនគ្រឹស្តចំពោះសាសនាផ្សេងៗ ដោយផ្លាស់ពីភាពបដិបក្ខមកជាបញ្ចុះបញ្ចូល (បន្ស៊ីគ្នា) វិញ តមកភ្នាក់ងារផ្សព្វផ្សាយរបស់ សាសនចក្រកាតូលិក ក៏បានដាក់នយោបាយសាសនសម្ព័ន្ធ បែបបញ្ចុះ និង បញ្ចូលចំពោះព្រះពុទ្ធសាសនា។ រយៈពេលជិត ២០ ឆ្នាំកន្លងផុត ពុទ្ធសាសនិកមួយចំនួនក្នុងប្រទេសថៃបានយល់ឃើញថា អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាគ្រឹស្ត បានប្រើឧបាយបដិបត្តិការផ្សេងៗ ក្នុងការបញ្ចុះ និង បញ្ចូលព្រះពុទ្ធសាសនារួចទៅជាច្រើន ដូចជាកែទម្រង់ទ្រឹស្តី ថា ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ជាអាវតា (បកាសក) របស់ព្រះ (គ្រឹស្ត) ជាម្ចាស់ ជាដើម។ ពុទ្ធសាសនិកអស់ទាំងនេះ បានភ្ញាក់រលឹកឡើង និង ចលនាការពារព្រះពុទ្ធសាសនា ផលម្យ៉ាងដែលកើតចេញពីការចលនានេះ គឺ ជាកម្លាំងចលករឲ្យមានការចាត់ពិធីសប្តាហ៍ទ្រងទ្រង់ព្រះពុទ្ធសាសនា ក្នុងពេលនៃបុណ្យវិសាខបូជា តាំងតែពី ព.ស.២៥២៧ ជាដើមមក។
ព.ស. ២៥៣០ : គណៈរដ្ឋមន្រ្តី មានមតិក្នុងការប្រជុំប្រឹក្សា នៅថ្ងៃទី ២៧ វិច្ឆិកា ២៥២៧ យល់ព្រម ក្នុងគោលការណ៍សង្គាយនាព្រះពុទ្ធសាសនាធម្មវិន័យ ត្រួតពិនិត្យជំរះព្រះត្រៃបិដកច្បាប់ហ្លួង ទាំងភាសាមគធៈ និង ភាសាថៃ ដើម្បីបោះពុម្ពចំរើនព្រះជន្ម ស្ថិតក្នុងវរោកាស ដែលព្រះបាទសម្តេចព្រះចៅយូហ៊ួរ ចំរើនព្រះជន្មាយុ ៥០ វស្សា ក្នុង ព.ស. ២៥៣០ តាមព្រះរាជតម្រិះ របស់សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ។ ពិធីត្រួតជំរះបានចាប់ផ្តើមដំណើរការក្នុងពាក់កណ្តាល ព.ស. ២៥២៨ នៅពេលដែលដល់ព្រះរាជពិធីមហាមង្គលចំរើនព្រះជន្ម ៥០វស្សា ក្នុងថ្ងៃ ទី៥ ធ្នូ ២៥៣០ បានបោះពុម្ពព្រះត្រៃបិដក ច្បាប់ភាសាមគធៈ សម្រេច ១ក្បាល ភាសាថៃសម្រេច ៣ក្បាល។
បច្ចុប្បន្ន អ្នកដែលមានការសិក្សា និង ជាតិបស្ចឹមបានបែរមកចាប់អារម្មណ៍សិក្សា បដិបត្តិផ្នែកខាងព្រះពុទ្ធសាសនាកាន់តែច្រើនឡើង និង ពីការសិក្សាស្រាវជ្រាវដោយខ្លួនឯង ឬ ការបានទទួលការណែនាំ អធិប្បាយពីក្រុមឯកជនមួយចំនួន ក៏មានអ្នកបែរមកគោរពព្រះពុទ្ធសាសនា ដោយការសម្រេចចិត្តប្រកបដោយសតិបញ្ញាកាន់តែច្រើនឡើងជារឿយៗ។ ម្តងម្នាក់ពីរនាក់តាមលំដាប់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពុទ្ធសាសនិកជនក្នុងរដាប់មូលដ្ឋានទូទៅ ជាពិសេសប្រជាជននៅជនបទ មិនមានឱកាសចូលទៅដល់ស្ថានទីសិក្សាទាំងនេះឡើយ និង មិនមានកិច្ចកម្មផ្សព្វផ្សាយព្រះពុទ្ធសាសនាចូលទៅដល់ ទើបត្រូវបានទទួលទំនាញឲ្យផ្លាស់ប្តូរទៅគោរពសាសនាដទៃ ដោយវិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ម្តងម្នាក់ពីរនាក់ ដោយការងារបែរទៅតាមអាមិស និង ឧបករណ៍ទទូចផ្សេងៗ អាស្រ័យទៅតាមភាពក្រីក្រ និងការខ្វះការសិក្សា គ្រាខ្លះទាំងតំបន់ ខ្លះទាំងក្រុម។ ចំនួនពុទ្ធសាសនិកក្នុងប្រទេសថៃទើបថយចុះជារឿយៗ។
បច្ចុប្បន្នប្រទេសថៃមានប្រជាជន ៥៣,៥៦៥,៥៧១ នាក់។ ក្នុងចំនួននេះជាពុទ្ធសាសនិក តាមស្ថិតិជាផ្លូវការ ៥០,៨២៨,០២៨ នាក់ ឬ ៩៤.៨៨ % (ឆ្នាំ ២៥៣០)។