សិក្សាកថា អំពីលោកបណ្ឌិតសាស្ដ្រាចារ្យ
កេង វ៉ាន់សាក់
ដោយកែវ ឈុន
****************************************
កំនាព្យផ្សេងៗ
ដោយបណ្ឌិតសាស្ដ្រាចារ្យ
កេង វ៉ាន់សាក់
Prof.Dr. Keng Vannsak
ចំណាត់ផ្សាយលេខ
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី6.មេសា 2019.ម៉ោង 9:13
កំនត់ចំណាំ៖ មានកំណាព្យផ្សេងៗ ជាច្រើនទៀតរបស់លោកបណ្ឌិតសាស្ដ្រាចារ្យកេង វ៉ាន់សាក់ ត្រូវបានរកឃើញ និង ចងក្រងឡើងវិញដោយលោកបណ្ឌិ ឃឹង ហុកឌី បណ្ឌិតអក្សរសាស្ដ្រ និង មនុស្សសាស្ដ្រ នៅសាកលវិទ្យាល័យ ស្ហរបោនក្រុងបារី។
ខ្ញុំសូមធ្វើការដកស្រង់ និង ចុះផ្សាយឡើងវិញដូចតទៅនេះ៖
អោយតែខ្មែររស់ កេង វ៉ាន់សាក់ | |||
១. | សំពះព្រះគ្រូ | ឃ្លាឃ្លោងចត់ជូរ | ជួយព្រួយស្រុកខ្មែរ |
ជាតិយំរហាម | ឈាមដាមស្រូវស្រែ | ក្រែងព្រួយព្រឺដែរ | |
ព្រោះឈាមខ្មែរច្រាល។ | |||
២. | កាសែតអ្នកខ្លះ | លេងល្បែងដៀលត្មះ | កាច់មួយអុចអាល |
ខ្ញុំសូមលេងល្បោយ | កុំអោយរាលដាល | កាព្យឃ្លោងសំរាល | |
រឿងខ្មែរគ្នាឯង។ | |||
៣. | ល្បោយក្លែបអន្លក់ | ឆ្ងាញ់មិនលង់លក់ | ជាតិលេងជាល្បែង |
ល្បិចក្រៅល្បិចក្នុង | ក្រែងផុងជាប់កែង | លេងលក់ជាតិឯង | |
ព្រោះល្បែងមួយឆ្អែត។ | |||
៤. | ខ្មាំងវ៉ៃគគ្រេង | ធើអីលេង-លេង | ឱអ្នកកាសែត |
មកច្បាំងប្រជែង | គ្នាឯងរកហេតុ | រឿងជាតិក្រល៉ែត | |
ទាស់អីខ្ញុំដែរ?។ | |||
៥. | ចោមចោតទៀតហើយ | កាលមុនលោកអើយ | គេថាទាស់តែ |
មានវាហ្នឹងមួយ | ១នាំព្រួយស្រុកខ្មែរ | ចាប់វាបានបែរ | |
រកសុខវិញបាន។ | |||
៦. | ចាប់លែងក្លែងច្បាប់ | កុំអោយជាតិស្លាប់ | ចាប់ចុះសុខសាន្ដ |
ខ្ញុំមួយដូចចៃ | មិនថ្លៃប៉ុន្មាន | ញិចអោយខ្មែរបាន | |
រស់រានគ្រប់គ្នា។ | |||
៧, | ឥលូវកាសែត | មកសូត្រកែត-កែត | ចំពេលវេលា |
ខ្មាំងយួនខ្មាំងស្ដេច | មកផ្ដាច់អ្នកជា | ចំចេះការពារ | |
គ្នីគ្នាយើងមែន។ | |||
៨. | អាក្រក់ឬល្អ | ពោះវៀនខ្មៅស | ធ្លាយមកបត់បែន |
ពេលខ្មាំងប្រញាប់ | ប្រកាប់កៀរកែន | ដឹកខ្មែរទាំងសែន | |
វាយដំច្របាច់។ | |||
៩. | ឱ! អ្នកកាសែត | រកពិតរកហេតុ | អោយជាតិចេះក្នាញ់ |
អាងអីសេរី | អួតអីត្របាញ់ | ពិតអីត្រង់អញ | |
ត្រូវខ្លាញ់ខ្លាំងខ្លប។ | |||
ស្អាតស្អំជាងគេ | មិនស៊ីទេមេ | ស៊ីកូនកើនកប | |
ស៊ីស្អីរហាម | ស៊ីតាមរបប | ពាន់ស្អីកន្ទប | |
វាត់ស្អីគ្នាឯង។ | |||
១១. | វាត់ខ្មែរអែទៀត | សុទ្ធសឹងចោលម្សៀត | តាមខ្មាំងវាថ្លែង |
ពួកពុករលួយ | រងួយដូចស្រែង | រងើមបែកបែង | |
ដង្កូវរុករើ។ | |||
១២. | ដូចមុនម៉្លេះទេ | ធំជើច-តូចជេរ | តាមជើងខ្យល់ដើរ |
មុនជើតជាព្រះ | សំពះល្ងក់ល្ងើ | ក្បត់ជាតិហើយតើ | |
ឪពុករលួយ។ | |||
១៣. | កូនធ្លាប់ហែហម | ធ្លាក់ខ្លាចខ្លបខ្លម | ចេស្ដាតែមួយ |
កូនចៅពេញស្រុក | ធ្លាប់សុខរលួយ | ឪអើយមកជួយ | |
ទៀតទៅអាពុក។ | |||
១៤. | អាជើងអាដៃ | អាចោរអាចៃ | កុំបាច់អុកល៉ុក |
វាកែខ្លួនហើយ | កនអើយទៅមុខ | វាត្បុលត្រសុក | |
ចាំឪវាទេ។ | |||
១៥. | ចាំខ្វល់ស្អីទៀត | ចាំតែឈ្លបឆ្លៀត | ចាក់ខ្សែតាមមេ |
ធើ-ថាសិនទៅ | ជាងនៅទំនេរ | ខ្មែរដូចឯងទេ | |
ស៊ីជាតិដូចគ្នា។ | |||
១៦. | បើយួនវាវ៉ៃ | អ្នកថាអោបដៃ | ក្រាបដូចសត្វទា |
បែរថ្កោលទោសទ័ព | អ្នកងាប់ធានា | សងឈាមអ្នកជា | |
អោយសល់ដីនៅ។ | |||
១៧. | មានហើយរដ្ឋរាស្ដ្រ | បោះឆ្នោតពេញពាស | ឃ្លោកលិចលង់ទៅ |
អំបែងអណ្ដែត | ត្រសែតហ្មងសៅ | មិនដឹងសំដៅ | |
កោះត្រើយត្រង់ណា។ | |||
១៨, | ធ្លាប់គេទីមទៀម | ធ្លាប់អោបដៃស្ងៀម | ទូលរាជ្យសាសនា |
ខ្លុះខ្លបស្រួលណាស់ | មានម្ចាស់ត្រួតត្រា | ត្រៀមចាំការងារ | |
បានព្រឹកបាត់ល្ងាច។ | |||
១៩. | រឿងចាស់រឿងថ្មី | ជាប់មេក្រមី | រឿងមេអង់អាច |
ប្រកាន់រាស្ដ្ររដ្ឋ | មេមត់អំណាច | មិនស្លូតមិនកាច | |
ចេះប្រើអ្នកចេះ។ | |||
២០. | ក្រអីកាសែត | ក្រជែងធ្វើពេទ្យ | ជូនជាតិត្រិះរិះ |
រឿងខ្មែរពូកែ | ដូចខ្មែរសំគីស | កែចុះមះមិះ | |
អោយតែត្រង់ត្រូវ។ | |||
២១. | ពិតខ្ញុំពិតគេ | សូមលោកបកកេរ | អោយពិតពេកកូវ |
ខុសខូចត្រង់ណា | ចរចាចែចូវ | អោយតែរកផ្លូវ | |
ជូនជាតិបានរស់។ | |||
២២. | ឃើញខ្ញុំលក់ខ្លួន | ចំណេញចំនួន | បានប្រាក់សក្ដិយស |
ម្ដេចម្ដាប៉ុន្មាន | មានបានខ្ពង់ខ្ពស់ | ជាក្បាលពីរពស់ | |
សូមកុំប្រណី។ | |||
២៣. | ហែកហួរត្រដាង | ញោចញាតិជិតខាង | ដឹងដើមសេចក្ដី |
ពុតពូជពន្លាក់ | លាមលាក់ក្រមី | ជេរចុះកុំប៉ី | |
ញើតញាក់ចាក់ដោត។ | |||
២៤. | ជេរចោត«ខ្ញុំចាញ់» | រត់ជើងត្របាញ់ | ដោយឈឺ«ចាញ់ឆ្នោត» |
ត្រង់ណាស់ជាឈ្នាន់ | គេជាន់លោភលោក | ត្រង់ណាចាញ់ឆ្នោត | |
«គេបាក»ខ្ញុំបាន។ | |||
២៥ | សូមឆ្កិះសូមឆ្កៀល | សូមត្មះតិះដៀល | កាច់មួលរំខាន |
អោយតែខ្លួនឯង | ខះខែងថ្កើងថ្កាន | ថាខ្លួនក្លាហាន | |
ចេះរេតាមខ្យល់។ | |||
២៦. | កាលហែហៃអើ | ខ្ញុំឥតអើពើ | ចោទលោកជាពល |
លុតចុះអបលិប | របបអំបល់ | -កាច់ហើយកែកល | |
កែកុនទៀតទៅ។ | |||
២៧. | អោយតែជាតិយើង | រលូតរលើង | រួចពីរណ្ដៅ |
ពិសពុករលួយ | លាស់ត្រួយសំដៅ | លូតទៀងរៀងទៅ | |
សុខសាន្ដសួស្ដី។ | |||
២៨. | កូរកាយមកចុះ | តាំងពីរឿងជុះ | អាច់(ម៍)ខ្មែរ-បាលី |
រឿង«ខ្មែរគ្មានចោរ» | ពូនពោរជាក្ដី | បាញ់ចោលព្រោះអី | |
គ្នាគិតជាខ្មែរ។ | |||
២៩. | បើលោកថាត្រូវ | យកខ្ញុំជាផ្លូវ | ឈ្នែឈ្នាន់លោកដែរ |
ជាន់ជើតតាមចិត្ដ | លូនលិតបត់បែរ | ធ្វើអីអោយតែ | |
ខ្មែរមិនស្លាប់។ | |||
៣០. | ទាស់តែខ្មែរអើយ | ស្លាប់យូរមកហើយ | ក្នុងការប្រកាប់ |
ប្រធាក់ប្រជែង | គ្នាអែងសំលាប់ | អោយគេកាន់កាប់ | |
ត្រួតក្បាលពីក្រៅ។ | |||
៣១. | មានអីជាខ្មែរ | នាំគ្នាគាស់កែ | បង្វែរដានដៅ |
មិនសុខចិត្ដទេ | ខ្មែរមេជាតិដៅ | លុះត្រាពីក្រៅ | |
ទើបក្បាលរាបដី។ | |||
៣៣. | ខ្លាំងណាស់ត្រង់អួត | ពើងប៉ោងកោងកួត | នឹងខ្មែរដូចគ្នា |
សាច់ឈាមតែមួយ | រលួយទៅជា | ខ្មែរខ្លាំងពានពារ | |
កំទេចជាតិឯង។ | |||
៣៤. | ឪអ្នកកាសែត | អ្នកទរប៉េតប៉ែត | ខ្លាឃ្លោកក្លាក្លែង |
រឿងគេរឿងខ្ញុំ | អ្នកផ្ដុំផ្លុំផ្សែង | ឆេះខ្មែរគ្នាឯង | |
ជួយជាតិអ្នកណា?។ | |||
៣៥. | បើជាតិ«ខ្លួនអញ» | ចេះចុះស្រលាញ់ | តែឯងឯកា |
ខ្ញុំមិនផ្ទឹមទេ | នឹងមេស្នេហា | ជួជាតិអាត្មា | |
ជួយជាតិផ្ទាល់ខ្លួន។ | |||
៣៦. | ខ្មែរពូជអ្នកជា | ចេះរកគ្នីគ្នា | អង់អាចធន់ធួន |
អាចគិតអាចការ | ធំធារមាំមួន | គេមិនគុំកួន | |
នឹងជាតិគេទេ។ | |||
៣៧. | គេឯងចេះដែរ | រាស្ដ្រទាសកូនខ្មែរ | ចេះស្ដីមិនជេរ |
ស្អាតស្អំនៅសល់ | កឿងកលទំនេរ | ឃើញខ្យល់មិនរេ | |
ហែហមហៃអើ។ | |||
៣៨. | កូនខ្មែរបែបនេះ | ម្ដេចលោកបោចបេះ | ឬបែរធ្វើពើ |
មិនចង់មើលស្គាល់ | ក្រែងទាល់សើរើ | គេលឿនលើសលើ | |
សាងជាតិខែងរ៉ែង។ | |||
៣៩. | ឯឈ្មោះខ្ញុំមួយ | អោយ«ពុករលួយ» | ខ្ញុំឥតគិតក្រែង |
សូមលោកឈ្នះទៅ | ឈប់នៅទាស់ទែង | ច្បាំងខ្មែរគ្នាឯង | |
ច្បាំងជួយជាតិវិញ(1)។ |
11 កេង វ៉ាន់សាក់ អោយតែខ្មែររស់ (pour que les Khmers survivent Montmorency Septembre 1972 ទំព័រ ១-១៣។ យើងរក្សាអក្ខរាវិរុទ្ធដើមរបស់កវិនិពន្ធ។