គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៤
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
**********************************************
រឿងចចក ស្វានឆ្កែព្រៃ និងសិង្ហតោ
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី30.សីហា 2014.ម៉ោង 10:15
មានសត្វចតុប្បាត៣តួគឺ ចចក១ ស្វាន១ ឆ្កែព្រៃ១។ ថ្ងៃមួយសត្វទាំងបីដើរទៅជាមួយគ្នា គ្រាកាលនោះមានសិង្ហតោ១ នៅដើមផ្លូវបានឃើញសត្វទាំង៣ មកដល់សំណាក់នៃខ្លួនទើបហៅទៅថា ហៃចៅទាំង៣ ទៅណាមកណាចូរចូលមកនេះសិន។ ឯសត្វទាំង៣ បានលឺសិង្ហតោហៅចូលដូច្នោះ ក៏ខ្លាចពុំហ៊ានប្រកែក ទើបនាំគ្នាចូលទៅកាន់សំណាក់នៃសិង្ហតោ ដល់ហើយក៏អោនកាយគំនាប់សិង្ហតោតាមធម្មតាខ្លួនជាសត្វទាប ទើបសិង្ហតោសួរទៅថា «អើអ្នកឯងរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតសព្វថ្ងៃនោះ តើជាបានប្រកបដោយអាហារបរិបូណ៌រឺអត្ដខាត់ណាស់ទៅ?។
ឯសត្វទាំង៣ ក៏ឆ្លើយថា «សូមទានយើងខ្ញុំរកទទួលទានចិញ្ចឹមជីវិតសព្វថ្ងៃនេះ បានដោយក្រ ជួនណាចាប់បានសត្វជាអាហារបាន ក៏បានបរិភោគឆ្អែតទៅ ជួនណារកពុំបានក៏អត់ទៅ ក្ដីចិញ្ចឹមជីវិតយើងខ្ញុំនេះពុំមានកំនត់ មានអត់ខ្លះឆ្អែតខ្លះ តាមកាលម្ខងៗ»។ សិង្ហតោនិយាយថា «អ្នកឯងរកស៊ីដោយសភាពលំពាំងខ្លួនឯងម្នាក់ៗយ៉ាងនេះ បានជារកអាហារបានដោយក្រ បើប្រសិនជាអ្នកឯងចូលហ៊ុននឹងយើង គឺរកស៊ីកុំប៉ាញីចូលគ្នាជាហ៊ុនមួយ អ្នកឯងទាំង៣ ទៅលើកសត្វ ដេញសត្វកៀងវាអោយមកតំរង់មុខយើងៗ ជាសត្វមានអំណាចអាចចាប់ម្រឹគនោះបាន ហើយយើងបែងចែកជាភាគ ៤ បានដល់គ្នាទាំង៤អាស្រ័យ យ៉ាងនេះយល់ជាងាយសប្បាយក្នុងការរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតនោះ»។ ឯសត្វទាំង៣បានលឺពាក្យសិង្ហតោបបួលអោយចូលហ៊ុនដូច្នោះ ក៏ត្រេកអរចាប់ចិត្ដ ទើបតបទៅថា «សូមទានបើព្រះគុណប្រោសអោយយើងខ្ញុំចូលហ៊ុនផងនោះ ជាការងាយសប្បាយក្នុងផ្លូវរកទទួលទានពិតមែន បើដូច្នេះអញ្ជើញព្រះតេជគុណនៅចាំទីត្រង់នេះចុះ យើងខ្ញុំ៣តួនឹងទៅដេញម្រឹគ កៀងវាអោយវាបោលរត់មកត្រង់មុខព្រះតេជគុណនៅទីនេះ» ថាហើយសត្វទាំង៣ ក៏នាំគ្នាលាសឹង្ហតោចេញទៅដល់ព្រៃ១ ក៏បានឃើញមេក្ដាន់១ កំពុងស៊ីស្មៅ ទើបនាំគ្នាដេញកៀងពីខាងក្រោយ មេក្ដាន់នោះ ក៏ភិតភ័យបោលផ្លោះទៅត្រង់ទីដែលសិង្ហតោនៅចាំនោះឯង ឯសត្វទាំង៣ក៏ស្រែប្រាប់ទៅសិង្ហតោថា មេក្ដាន់ដល់ទីហើយ ព្រះតេជព្រះគុណអើយប្រុងចាប់វាអោយបាន។
ឯសិង្ហតោបានលីដូច្នោះ ក៏ក្រាបចាំនៅ លុះមេក្ដាន់មកដល់ជិត ក៏ស្ទុះទៅចាប់បានហើយប្រហារមេក្ដាន់នោះដល់នូវមរណកាល ហើយកាត់ជាភាគ៤ ដាក់នៅទី១ ទើបហៅសត្វទាំង៣អោយចូលមកយកចំណែកតាមសញ្ញា។ ឯសត្វទាំង ៣មានសេចក្ដីត្រេកអរដោយសមក្ដីប្រាថ្នា ទើបនាំគ្នាចូលទៅកាន់សំណាក់សិង្ហតោជាមេចំណែក។
សិង្ហតោនោះកាលនឹងចែកសោត ក៏សួរទៅកាន់សត្វទាំង៣នោះថា «អើអ្នកទាំង៣ ធម្មតាសត្វចតុប្បាទក្នុងលោកិយនេះ តើសត្វឯណា ជាស្ដេចលើសត្វទាំងពួង? សត្វទាំងបីក៏ជំរាបថា «សូនទានសតុចតុប្បាទក្នុងលោកនេះ គឺបុរាណ លោកសន្មតសត្វសិង្ហ គឺព្រះតេជគុណនេះហើយជាស្ដេចឥសូរ កំពូលលើពួកសត្វចតុប្បាទទាំងពួង» អើបើអ្នកឯងថា យើងនេះជាស្ដេចពិតដូច្នេះ នោះត្រូវបានភាគ១ ថាសិង្ហតោទាញយក១ ដាក់ទៅខាងខ្លួន ហើយសួរទៀតថា «អើអ្នកទាំ ង៣ សត្វក្នុងលោកកិយដែលមានឈ្មោះថា សិង្ហតោៗនោះ តើមានសត្វឯណាឈ្មោះស្របយ៉ាងយើងនេះខ្លះ?។ សូមទាន ពុំមានសត្វឯណាឈ្មោះត្រូវត្រង់នាមព្រះតេជគុណនេះទេទាន»។
អើបើដូច្នោះ យើងឈ្មោះសិង្ហតោនេះត្រូវបានភាគ១ ថាហើយក៏ទាញយកភាគ ១ ដាក់ទៅខាងខ្លួន ហើយសួរទៅម្ដងទៀតថា «សក្ដានុភាព កំលាំងរិទ្ធតេជមានសត្វពួកណា អាចហ៊ានស្មើនឹងយើងនេះដែរហៈ» ។ សូមទានពុំមានទេ មាន តែព្រះតេជព្រះគុណនេះហើយ ជាសត្វមានសក្ដានុភាពលើសលែងសត្វពួកចតុប្បាទក្នុងលោកិយនេះឯង»។
អើបើដូច្នោះ សក្ដានុភាពយើងនេះ ត្រូវបានភាគ១ ថាហើយក៏ទាញយកភាគទី៣នោះដាក់ទៅខាងខ្លួនហើយថាភាគទី៤ ដែលសល់នេះត្រូវបានដល់អ្នកឯងទាំង៣ តួហើយ តែយើងតំកល់ទុកនៅខាងមាត់រឺក្រញ៉ាំជើងយើង អ្នកឯងនាំគ្នា ចូលមកយកទៅអាស្រ័យចុះ។ ឯសត្វទាំង៣ កាលបើលឺសិង្ហតោពោលចែកភាគមិនយុត្ដិធម៌ដូច្នោះ ក៏ទោមនស្សតូចចិត្ដទីទៃៗ ពុំបានចូលទៅយកចំណែក១ ដែលត្រូវបានខ្លួននោះឡើយ ព្រោះខ្លាចក្រញ៉ាំងជើង និងចង្កូមសិង្ហតោនោះទើបនាំគ្នាក្រោកដើរចេញទៅកាន់លំនៅអាត្មាទីទៃៗ បានសេចក្ដីក្ដៅចិត្ដ ដោយបង់កំលាំង បង់ព្យាយាមដែលខ្លួនទៅដេញសត្វមកអោយគេ បានហើយពុំបានចំណែកនោះឯង។ រឿងនិទាននេះឯងស្ដាប់យកជាគតិដូចម្ដេច ចូរប្រៀបប្រា យទៅមើល។
កូនសិស្សតបថា រឿងនិទាននេះ បានសេចក្ដីប្រៀបដូចមនុស្សអ្នកក្រីក្រលំបាកគ្មានដើមទុន ហើយទៅចូលរកស៊ីធ្វើការចូលហ៊ុន នឹងលោកអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្ដិមានយសស័ក្ដិជាធំ ជាមនុស្សអធម៌ឥតក្ដីអៀនខ្មាសបាបខ្លាចបាប ប្រព្រឹត្ដ យកតែប្រយោជន៍ឯង មិនអាណិតដល់គ្នាជាអ្នកតូចទាបនោះឡើយ សំដែងយកអំណាច មកកោងសង្កត់អ្នកតូចដូចសត្វសិង្ហតោកោងសង្កត់សត្វ ៣តួនោះឯង។ អ្នកតូចណាទៅរកស៊ីជាមួយនឹងអ្នកធំ ជាមនុស្សអធម៌ យ៉ាងសត្វសិង្ហតោនោះហើយ ក៏នឹងបានក្ដីក្ដៅចិត្ដជាខាងក្រោយ ដូចសត្វស្វានចចកឆ្កៃព្រៃនោះឯងមិនលែងឡើយ។
សិង្ហអើយសិង្ហតោ ជាមហាលោភោ អិតក្ដីការុណ្យ លោភយកតែឯង មិនបែងភាគហ៊ុន អាងខ្លួនមានបុណ្យ រំលោភបំពាន។ អ្នកទាបអិតទុន យកខ្លួនចូលហ៊ុន ផងនឹងអ្នកមាន ខំស៊ូតត្រុក ខំរុកខំរាន ដល់បានគេគ្មាន ចែកហ៊ុនឡើយណា។ សិង្ហតោចែកបែង គេមួយបីឯង នៅក្លែងអិច្ឆា អោយហើយតែទុក នៅមុខអាត្មាសត្វណានឹងក្លា ចូលយកភាគបាន។
សិង្ហអើយសិង្ហតោ | ជាមហាលោភោ | អិតក្ដីការុណ្យ |
លោភយកតែឯង | មិនបែងភាគហ៊ុន | អាងខ្លួនមានបុណ្យ |
រំលោភបំពាន។ | ||
អ្នកទាបអិតទុន | យកខ្លួនចូលហ៊ុន | ផងនឹងអ្នកមាន |
ខំស៊ូតត្រុក | ខំរុកខំរាន | ដល់បានគេគ្មាន |
ចែកហ៊ុនឡើយណា។ | ||
សិង្ហតោចែកបែង | គេមួយបីឯង | នៅក្លែងអិច្ឆា |
អោយហើយតែទុក | នៅមុខអាត្មា | សត្វណានឹងក្លា |
ចូលយកភាគបាន។ |
ចប់តំរារកស៊ីខុសទី៣
រឿងកណ្ដុរស្រុក និងកណ្ដុរព្រៃ
មានសត្វកណ្ដុរ ២តួជាសំលាញ់នឹងគ្នា កណ្ដុរ១នៅក្នុងផ្ទះ កណ្ដុរមួយនៅព្រៃ។ ថ្ងៃមួយកណ្ដុរផ្ទះបបួលកណ្ដុរព្រៃជាការសប្បាយ តាមភាសាជាមិត្តនឹងគ្នា កាលដែលកំពុងបរិភោគចំនីនោះ បានលឺសូរមនុស្សគេគោះទ្វារ គោះបង្អួចលាន់ម៉ុងម៉ាំ ង កណ្ដុរទាំងពីរក៏កើតក្ដីកត់ស្លុតភិតភ័យ មើលឆ្វេងស្ដាំ ហើយសំងំស៊ីទៅទៀត លុះស៊ីទៅក៏លឺសព្ទសន្ធឹកជើងមនុស្សដើរចូលមក កណ្ដុរទាំងពីរក៏រិតតែភិតភ័យឡើងទៀត រកតែផ្លូវនឹងគេចរត់ កាលដែលអាស្រ័យស៊ីលៀងនោះក៏ពុំមានអោជារសពិសាឡើយ ព្រោះក្ដីភ័យខ្លាចក្រែងមនុស្ស រឺសត្វឆ្មាវាយាយី ម៉្លោះហើយក៏ស៊ីបន្ដិចបន្ដួចបន្ទាន់ពេល រត់ទៅកាន់លំនៅអាត្មាទីទៃៗ។
ថ្ងៃក្រោយ កណ្ដុរព្រៃបបួលកណ្ដុរផ្ទះទៅស៊ីលៀងឯទីវាលស្រែព្រៃវិញ ឯគ្រឿងម្ហូបចំនីរបស់កណ្ដុរព្រៃនោះពុំសូវល្អ ព្រោះជាជាតិអ្នកថោកទាប កាលដែលបរិភោគនោះពុំមានមនុស្សសត្វណាដើរទៅជិតខាងនាំអោយភ្ញាក់ផ្អើលឡើយ កណ្ដុរទាំងពីរស៊ីលៀងដោយសប្បាយ ដរាបដល់ឆ្អែតស្កប់ស្កល់រៀងខ្លួន។ លុះរួចការស៊ីលៀងហើយ កណ្ដុរផ្ទះនិយាយចំអកត្មះតិះដៀលថា «ម្ហូបចំនីរបស់មិត្រឯងនេះ អន់ទាន់ទាបភាពអ្នកព្រៃ ដោយក្ដីពុំចេះចាត់ចែងអោយល្អដូចអ្នកស្រុកឡើយ ស៊ូម្ហូបចំនីខ្ញុំឯងនេះមិនបានទេ»។
ឯកណ្ដុរព្រៃក៏តបថា «មែនហើយមិត្រឯងថានោះ ក្នុងថ្ងៃមុន ខ្ញុំបានទៅទទួលទានភោជនាហាររបស់មិត្រឯង ឯម្ហូបចំនីមិត្រឯងសុទ្ធសឹងតែល្អៗ តែលេបទៅស្ទើរស្ទះបំពង់កស្លាប់ជាម្ដង ស៊ីទាំងភ័យ ទាំងភិតបាត់រសឆ្ងាញ់ពិសាក្នុងការលៀងនោះ ឯម្ហូបចំនីរបស់ខ្ញុំអន់ទាន់ទាបពិត តែបរិភោគទៅអិតក្ដីតក់ស្លុតភិតភ័យ គិតយល់ថាវិសេសជាងចំនីល្អចំនីខ្ពស់ ព្រោះអិតមានក្ដីតក់ស្លុតជាអារម្មណ៍នាំអោយស៊ីបាយមិនបាននោះឯង រឺមិត្ដឯងយល់ថាចំនីនរណាវិសេសលើសចំនីនរណា»។ ឯកណ្ដុរផ្ទះលឺដូច្នោះក៏ពុំអាចតបថាអ្វីទៅទៀតឡើយ ហើយក៏លាកណ្ដុរព្រៃវិលទៅកាន់លំនៅអាត្មាវិញហោង។ រឿងនិទាននេះបានជាគតិយ៉ាងណាឯងថាទៅមើល។
កូនសិស្សឆ្លើយតបថា រឿងនេះបានគតិដូចមនុស្សបរិភោគអាហារ ដែលកើតឡើងដោយផ្លូវសម្មាអាជីវៈនិងផ្លូវមិច្ឆាអាជីវៈ គឺបុគ្គលណាស្វែងរកស៊ីដោយការខុសគន្លងធម៌ មានលួចប្លន់ឆកុហកជាដើម ហើយបានវត្ថុនោះមកកាល នឹងបរិភោគក៏មានវប្បដិសារីរលឹកឃើញនូវអំពើ ដែលខ្លួនប្រព្រឹត្ដអាក្រក់នោះ ក៏កើតក្ដីក្ដៅក្រហាយចិត្ដភិតស្លុតឡើង វត្ថុនោះទោះជាល្អជាប្រពៃយ៉ាងណា ក៏ទៅជាអិតអោជារស ដូចគ្នានឹងវត្ថុដែលកណ្ដុរផ្អះដែលលួចគេស៊ីនោះឯង ឯវត្ថុរបស់កណ្ដុរព្រៃជាវត្ថុពុំល្អ តែបរិភោគទៅអិតក្ដីក្ដៅក្រហាយតក់ស្លុតនឹងអារម្មណ៍អ្វី ព្រោះវត្ថុនោះកើតដោយផ្លូវសម្មាអាជីវៈ បានមកដោយធម៌មែន បុគ្គលណាស្វែងរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតដោយប្រពៃ លះក្ដីកោងឆរឺលួចប្លន់គេ រឺលះបង់ផ្លូវជំនួញទាំង៥ប្រការមានលក់ដូរគ្រឿងប្រហារជាដើម វត្ថុដែលបានមកដោយធម៌ មានប្រកបការធ្វើស្រែចំការជាដើម ហើយកាលនឹងបរិភោគក៏អិតមានក្ដីវិប្បដិសារី ភិតភ័យដោយអារម្មណ៍ឯណាមួយឡើយ ម្លោះហើយសេចក្ដីសុខ កាយសប្បាយចិត្ដក៏មានឡើង ទោះវត្ថុនោះពុំឆ្ងាញ់ពិសាក្ដី ក៏កើតមានរសពិសាឡើង ដូចវត្ថុរបស់កណ្ដុរព្រៃនោះឯង។